Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan TCK’nın 89/4, 22/3, 62. maddeleri gereğince mahkum edilmiştir. Mahkeme, kovuşturma sonuçlarına göre suçun haksız tahrik altında işlenmediğine ve erteleme ya da hükmün açıklanmasının geriye bırakılması kararı verilmesine gerek olmadığına karar vermiştir. Dosya incelendikten sonra, sanık müdafiinin temyiz itirazları reddedilmiş ve hüküm isteme uygun olarak onanmıştır.
TCK’nın 89/4, 22/3, 62. maddeleri şu şekildedir:
- Madde 89/4: Bir bütün olarak kovuşturma sonunda mahkumiyet hükmü verilirse, Taksirle suçun cezası, mahkum olunan suç dolayısıyla ceza kanununun öngördüğü en yüksek hapis cezasına kadar hapis veya adlî para cezasıdır.
- Madde 22/3: Fiilin işlendiği sırada mağdurun veya kendi kendini yaralayanın, kanunun koruması altında bulunan bir yararı gerçekleştirmesi halinde, fiil daha hafif cezayla cezalandırılır.
- Madde 62: Beraat ya da hükümsüzlük kararının verilebilmesi için suç unsurunun hareket veya oluş bakımından gerçekleşmiş olması ve failin kusurunun bulunmaması gerekir.