Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10397 Esas 2019/3770 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/10397
Karar No: 2019/3770
Karar Tarihi: 25.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10397 Esas 2019/3770 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanıkların kasten yaralama suçundan mahkumiyetleri hüküm altına alındı. Adli para cezası tür ve miktarı, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesiyle 5320 sayılı CMK'nın Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanık ve müdafiinin temyiz istemleri reddedildi. Sanığın cezasından, kavga sırasında ilk haksız hareketi yapanın belirlenememesi sebebiyle (1/4) oranında indirim uygulanması gerekirken, TCK'nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde (3/4) oranında indirim uygulanması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından ve Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş olsa da, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır. Kanun maddeleri ise şunlardır: 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi ve 5237 sayılı TCK.

3. Ceza Dairesi 2018/10397 E. , 2019/3770 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanıklar ... ve ...hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanık ... ve müdafiinin, sanık ..."ın temyiz istemlerinin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında müşteki ..."e yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın cezasından, "... ve ... soy isimli taraflar arasında karşılıklı olarak gerçekleşen kavgada ilk haksız hareket hususunda tarafların diğer tarafı suçladığı görülmüş, ilk haksız hareketi yapanın belirlenememesi sebebiyle" şeklindeki gerekçe ile 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca (1/4) oranında indirim uygulanması gerekirken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde, (3/4) oranında indirim uygulanması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 25.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.