Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18827 Esas 2014/9915 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/18827
Karar No: 2014/9915
Karar Tarihi: 22.04.2014

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18827 Esas 2014/9915 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, kararda temel cezanın belirlenmesinde TCK 61/1-g maddesinin gözetilmediği ve kanuna aykırı olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuş ve sanığa yeniden yargılama yapılmadan cezanın düzeltilmesi emredilmiştir. Söz konusu kanun maddesi, failin güttüğü amaç ve saikleri belirlemede temel cezanın belirlenmesinde kullanılamayacağını belirtmektedir. Mahkemenin verdiği hüküm TCK'nin 89/1, 89/2-b-d, 62, 51/1-3, 53/6 maddelerine uygun olarak mahkumiyet, erteleme ve sürücü belgesinin geri alınması şeklindedir.

12. Ceza Dairesi 2013/18827 E. , 2014/9915 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b-d, 62, 51/1-3, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet, erteleme, sürücü belgesinin geri alınması

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Soruşturma evresinde taraflara CMK"nın 253. maddesindeki uzlaşma hükümlerinin uygulanmadığı anlaşılmakla katılanın, sanığın hazır olduğu ilk celsede olay nedeniyle maddi zararının olduğunu, bu zararının giderilmediğini beyan ettiği, sanığın da katılanla konuşup zararını giderip bilgi vereceğini beyan etmesi üzerine taraflara uzlaşma ihtimaline binaen bir sonraki celseye kadar süre verildiği ancak son celsede katılanın şikayetinin devam ettiği ve anlaşma konusunda tarafların beyanda bulunmadıkları görülmekle, tebliğnamedeki CMK"nın 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri hatırlatılmadan karar verildiğine ilişkin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasının 1. bendinin ilk paragrafındaki “sanığın güttüğü amaç ve saik” ibaresinin çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.