MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, primi, ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde stok depolama teslimat bölümünde işçi olarak çalıştığını davalı işverenliğin 06.08.2012 tarihinde iş akdinin feshedebileceğini belirterek ihbar önelinde bulunduğunu, ihbar önelleri sonunda kıdem tazminatı ödemesi yapılarak iş akdinin sona erdirildiğini, en son aylık net 1.830,00 TL, brüt 2.700,00 TL ücret ile çalıştığını, her ay ortalama 45-50 saat fazla mesai yaptığını, ücretlerinin ödenmediğini, ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, prim ve ücret alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının fazla çalışmasının olmadığını, çalışma saatlerinin 09:00-18:00 arasında olduğunu, Cumartesi günleri çalışma yapılmadığını, kaldı ki fazla mesai olması durumunda serbest zamanlı izin kullandırıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı, davacının fazla çalışma yaptığı zaman karşılığında izin kullandığı ve fazla çalışma alacağının hatalı hesaplandığı gerekçesi ile temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine,
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla çalışma alacağının hesabı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
4857 sayılı Yasanın 41 inci maddesinin dördüncü fıkrası, işçiye isterse ücreti yerine serbest zaman kullanma hakkı tanımıştır. Bu süre, fazla çalışma için her saat karşılığı bir saat otuz dakika, fazla süreli çalışmada ise bir saat onbeş dakika olarak belirlenmiştir. Bu sürelerin de sözleşmelerle attırılması mümkündür.
Somut olayda, emsal nitelekteki dairemizin 2014-36402 Esas 2015-30105 Karar nolu dosyası ve bu dosyanın incelenmesinden, davacının stok depolama teslimat bölümünde her ayın son haftası ortalama bir hafta ve günde 3 saat fazla çalışma yaparak çalıştığı, işverence fazla çalışmalara karşılık bazı dönemlerde izin kullandırıldığı anlaşılmaktadır. Bu durum karşısında davacının fazla çalışma alacağı emsal dosyadaki gibi aylık son haftada 7 gün, günlük 3 saat, toplamda 21 saat fazla çalıştığına göre hesaplanmalıdır. İnsan takatini aşacak şekilde ve dosya kapsamına uygun olmayan tarzda son hafta 32 saat fazla çalıştığına göre hesap yapılması isabetsizdir.
3-Davacıya fazla çalışması karşılığında kullandırılan izinlerin dikkate alınması kullandırılması nedeniyle belirlenen fazla çalışmadan mahsup edilmesi ve buna göre fazla çalışma alacağının hüküm altına alınması gerekir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.10 .2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.