KARAR

Hakaret suçundan sanık ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 125/1, 62/1 ve 52. maddeleri gereğince 1.500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Mersin 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/12/2013 tarihli ve 2013/206 esas, 2013/1125 sayılı kararının 01/04/2014 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içinde 08/05/2017 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine, hükmün açıklanmasına, 5237 sayılı Kanun"un 125/1, 62/1 ve 52. maddeleri gereğince, 1.500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin anılan Mahkemenin 31/01/2019 tarihli ve 2018/1040 esas, 2019/56 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
İstem yazısında;
“Dosya kapsamına göre, sanık hakkında suç tarihinde katılanın garson olarak çalıştığı işyerinde telefon ile görüşmek için barın dışına çıktığı esnada katılanın kolundan çektiği, katılanın tepki göstermesi üzerine katılan ile sanık arasında tartışma çıktığı, tartışma esnasında sanığın katılana hitaben tehdit ve hakaret içerikli sözler söyleyip bıçak ile katılanı yaralamaya teşebbüs ettiği yönünde iddia edilen kasten yaralama ve silahla tehdit suçlarından dolayı verilen Mersin 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/01/2019 tarihli kararının istinaf edilmesi üzerine, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 13/02/2020 tarihli ve 2019/1206 esas, 2020/512 sayılı kararı ile sanığın inkara yönelik savunması, tanık Rahime Durmuş"un aşamalarda değişen beyanı, sübutu doğrular görüntü kaydı ve tarafsız tanık bulunmayışı birlikte değerlendirildiğinde sanığın üzerine atılı silahla tehdit ve kasten yaralama suçlarını işlediğinin her türlü şüpheden uzak biçimde kesin, inandırıcı, mahkumiyetine yeterli delillerle ortaya konamayıp sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığından bahisle bahse konu suçlardan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 223/2-e maddesi gereğince beraatine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, anılan suçlar ile birlikte işlendiği iddia edilen hakaret suçu açısından da beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03/04/2012 gün ve 10/438-141 sayılı kararında belirtildiği üzere, öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozma olağanüstü yasa yolunun koşulları ve sonuçları, “kanun yararına bozma” adı ile 5271 sayılı CMK’nın 309 ve 310. maddelerinde düzenlenmiştir.
5271 sayılı Kanun’un 309. maddesi uyarınca, hâkim veya mahkemece verilip istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlerde, maddî hukuka veya yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini yasal nedenlerini açıklayarak, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na yazılı olarak bildirecektir. Bunun üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı da hükmün veya kararın bozulması istemini içeren yazısına bu nedenleri aynen yazarak Yargıtay Ceza Dairesi"ne verecek, ileri sürülen nedenlerin Yargıtayca yerinde görülmesi halinde karar veya hüküm yasa yararına bozulacak, yerinde görülmezse istem reddedilecektir.
Böylece ülke sathında uygulama birliğine ulaşılacak, hâkim ve mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıklar ile uygulamadaki esaslı yanlışlar ve esasa etkili usul yanılgılarının, toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi sağlanacaktır.
Kanun yararına bozma yasa yoluna, istinaf ve temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı gidilmesi nedeniyle kesin hükmün otoritesinin bütünüyle zedelenmemesi amacıyla bu yola başvurabilmek için hukuka aykırılık halinin ciddi boyutlara ulaşması gerekmektedir.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulu"nun 14/11/1977 gün ve 3-2 sayılı kararında da açıkça vurgulandığı üzere, bu yasa yolunun olağanüstü bir yasa yolu olması nedeniyle, her türlü hukuka aykırılık iddiası, yasa yararına bozma konusu yapılamayacak, bu kapsamda hâkimlerin takdir hakkı alanına giren ve suç işleyenler için bir hak teşkil etmeyen hususlar ile mahkemenin takdirine bağlı istekler ve uygulamadaki takdir yanılgıları veya takdirin yerinde olup olmadığının denetlenmesine ilişkin başvurular, temyiz yasa yolundan farklı olarak yasa yararına bozma konusu yapılamayacağından, bu yolla denetlenemeyecektir. (Ceza Genel Kurulu"nun 23/03/2010 tarih ve 2/29-56 sayılı kararı da bu doğrultudadır.)
İnceleme konusu somut olayda; İlk derece mahkemesince, deliller değerlendirilerek sanığın hakaret suçunu işlediği sabit kabul edilerek mahkumiyet hükmü kurulduğuna göre, delil takdiri yapılarak verilen bu karar aleyhine, takdirde yanılgıya düşüldüğünden bahisle kanun yararına bozma yoluna başvurulamayacağından, kanun yararına bozma isteminin reddine karar verilmek gerekmiştir.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın kanun yararına bozma isteği doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce, kanun yararına bozma isteminin delil takdirine ilişkin olması nedeniyle yerinde görülmediğinden, CMK"nın 309. maddesi koşullarını taşımayan KANUN YARARINA BOZMA İSTEĞİNİN REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığı"na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 22/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.