Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b-e, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık, belediye otobüsü şoförünün gündüz, mağduru durakta yolcu olarak alıp, mağdur ön kapı önünde araçta iken duraktan hareket edip 50 metre ilerlemesine rağmen ön kapıyı kapatmaması sonucu mağdurun açık olan ön kapıdan dengesini kaybedip, zemine düşüp ağır şekilde yaralanması şeklinde gerçekleşen olayda; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 06.10.2009 gün ve 9/189-220 sayılı kararında da belirtildiği üzere; aracın kapısı açık olarak gidilmesinin yaralanma ve ölümlere yol açabileceğinin sanık tarafından da öngörülmesi gereken bir husus olduğu, buna rağmen hatalı yöntemle ilgili geçmiş deneyimlerinin şanslı sonuçlanması gibi nedenlerle sanığın bu riski göze aldığı anlaşıldığından sanığın neticeyi öngördüğü ama istemediğinin, bu nedenle de olayda bilinçli taksirin unsurlarının bulunduğunun gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanığın daha önce taksirle öldürme suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen hükümlülüğü bulunduğundan tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ertelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 22.04.2014 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
Karşı Oy :
Sanığın eylemini bilinçli taksir olarak kabul edip eleştiren sayın çoğunluğun görüşüne katılmıyorum.
Sanık mağduru duraktan henüz almış, çok fazla gitmemiş, bileti olmadığı için içeridende bulamadığında inebileceği düşüncesi ile kapıyıda kapatmamış, ani sert kalkış yapmamış, ani fren yapmamış, 10 km hızda olup hızlı bile sayılamayacak bir hızda hareket halinde iken hiç bir yere tutunmayan mağdur açık kapıdan düşmüş olup, bu da olsa olsa sanığın kusurlu hareketini ağırlaştırabilecek bir durumdur ki asli kusurlu kabul edilmiştir.
Sanığın bilinçli taksirle hareket ettiğini söylemek mümkün değildir. Uzun süre açık gitmiş olsa ki gitmesi mümkün değil olay tarihi nisan olup kapıyı açık bırakacak bir hava durumuda söz konusu değildir.
Çoğunluğun kararda bahsettiği gibi kendisinin veya başkalarının geçmiş deneyimlerin şanslı sonuçlanması demek suretiyle sanığın riski göze aldığı anlaşıldığı yönündeki kabule sanığın sürekli veya çokca kapı açık gittiğinin kabul etmesi oluşa ve dosyaya uygun değildir. Daha önceleri de kapıyı açık bırakmak suretiyle gittiğini sayın çoğunluk nasıl tespit etmiştir.
Kararda sözü geçen Ceza Genel Kurul kararında kamyon kasayı aşacak şekilde harfiyatla toprak yüklenmiş ve uzun bir yol kat ederek gelmiş ve (hızıda vardır) taş düşerek ölüm meydana gelmiştir, şans bu olaya hasr edilebilir, bizim olayımızda daha duraktan kalkalı 50 metre olmamış sürüş hatası da olmadan (ani sert kalkış, ani sert fren, hızlı olma gibi) açık kapıdan mağdur düşmüştür. Bu arada mağdurda hiç bir yeri tutmamaktadır.
Dolayısıyla sanığın kapı açık olarak kısa bir mesafe gitmesi kusurudur. Bu da onu asli kusurlu yapar. Yukarıda açıkladığım sebeplerden sayın çoğunluğun bilinçli taksir unsurlarının bulunduğuna ilişkin eleştiren görüşüne katılmıyorum.