Kamu malına zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/15265 Esas 2021/20185 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/15265
Karar No: 2021/20185
Karar Tarihi: 30.11.2021

Kamu malına zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/15265 Esas 2021/20185 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan önce verilen beraat kararı istinaf talebi üzerine tekrar görülmüş ve sanığın suçlu bulunarak mahkumiyetine karar verilmiştir. Temyiz incelemesinde, sanığın mahkumiyetine yönelik temyiz isteği reddedilmiştir. Kararda, TCK'nın 53. maddesi gereğince sanığın hak yoksunluklarına yönelik yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanunun 288. maddesi temyizin hukuka aykırılık nedenine dayanacağını belirtirken, 294. maddesi ise temyiz sebebinin hükmün hukuki yönüne ilişkin olacağını ifade etmektedir.

2. Ceza Dairesi 2021/15265 E. , 2021/20185 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İlk derece mahkemesince sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan beraat kararı verildiği, katılan vekilinin istinaf talebi üzerine Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesince davanın yeniden görülmesine karar verilerek, duruşma açılıp ilk derece mahkemesi kararı kaldırılıp, sanığın atılı suçtan mahkumiyetine hükmedildiği anlaşılmakla, hükmün temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK"nın 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."" ve aynı Kanunun 294. maddesinin ise; ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek, sanığın temyiz isteminin, mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğine, hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin olduğu, katılan kurum vekilinin temyiz isteminin de sanık hakkında üst sınırdan cezaya hükmedilmesi gerektiğine ilişkin olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında katılan kuruma yönelik eylemi sebebiyle kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, ilk derece mahkemesinin kararı kaldırılarak yeniden verilen karar hukuka uygun bulunduğundan, sanık ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi’nin kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA, 30.11.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.