Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2219 Esas 2021/7707 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/2219
Karar No: 2021/7707
Karar Tarihi: 08.11.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2219 Esas 2021/7707 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı cezaevinde fazladan tutuklu kaldığı gerekçesiyle maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur. Ancak davacının daha önce mahkum olduğu için tazminat isteğinin yasal şartları oluşmamıştır ve davaya ilişkin tazminat talebi reddedilmiştir. Kanunda belirtilen 5271 sayılı CMK'nin 141 ila 144 maddeleri uyarınca tazminatın verileceği ancak bu durumun yenilenen bir dava sonucunda beraat veya ceza verilmesi halinde geçerli olduğu belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri; 5271 sayılı CMK'nın 142. ve 323/3. maddeleridir.

12. Ceza Dairesi 2021/2219 E. , 2021/7707 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 15/06/2016
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 15/04/2016
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İzmir 28. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/346 Esas – 2006/17 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının hırsızlık suçundan 25.09.2006-24.01.2010 tarihleri arasında 1217 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve cezasının infazının tamamlandığı, davacının abisinin kimliği ile tutuklandığı, yargılandığı ve cezasının infaz edildiğinin anlaşılması üzerine yeniden yargılama yapılarak İzmir 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/207 Esas – 2015/763 sayılı karar ile 3 yıl 10 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırıldığı ve bu kararın 10.01.2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu,
Davacının cezaevinde fazladan tutuklu kaldığı gerekçesiyle 7.900,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, 5271 sayılı CMK"nın 323/3. maddesinde yargılamanın yenilenmesi sonucunda beraat veya ceza verilmesine yer olmadığı kararının verilmesi halinde, önceki mahkumiyet kararının tamamen veya kısmen infaz edilmesi dolayısıyla kişinin uğradığı maddi ve manevi zararlarının yine aynı Kanunun 141 ilâ 144 üncü maddeleri hükümlerine göre tazmin edileceğinin belirtildiği dikkate alınarak, davacı hakkında yargılamanın yenilenmesi sonucunda beraat veya ceza verilmesine yer olmadığı kararının verilmediği, davacı hakkında mahkumiyet kararı verilmesi nedeniyle tazminat talebinde bulunamayacağı, bu nedenle davacının tazminat istemine ilişkin yasal şartların oluşmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi sonuca etkili görülmediğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; mahkemece davacı lehine tazminat isteme şartlarının oluşmadığı gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usule ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacının tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 08.11.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.