Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2879 Esas 2020/5842 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2879
Karar No: 2020/5842
Karar Tarihi: 14.10.2020

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2879 Esas 2020/5842 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık özel belgede sahtecilik suçundan mahkum edilmiştir ancak, söz konusu suçun oluşması için kredi kartının sanık tarafından kullanılıp kullanılmadığının araştırılması gerektiği ve mahkeme bu hususu göz önünde bulundurmadığı için karar bozulmuştur. Ayrıca, sanığın hakkında açıklanan mahkumiyet kararının hukuki bir sonuç doğurmadığı ve suç tarihinde kesinleşmiş bir mahkumiyet kararı bulunmadığı gözetilmeden diğer şartları değerlendirilmeden ceza verilmesi yasaya aykırı bulunmuştur. Bu nedenlerle hükümler bozulmuştur ve TCK'nin 245/2 ve 245/3 maddeleri, CMK'nin 231/5 ve TCK'nin 51 ve 53. maddeleri kararda geçmektedir.

11. Ceza Dairesi 2018/2879 E. , 2020/5842 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın, ..."in kimlik bilgilerini kullanarak HSBC Bankası"na başvurarak kredi kartı sözleşmesi yaptığının anlaşılması karşısında kredi kartının sanık tarafından kullanımının olup olmadığının araştırılarak kredi kartı sözleşmesinin düzenlenmesinden sonra kartın üretilmesi halinde 5237 sayılı TCK"nin 245/2, sahte üretilen bu kartın kullanılarak menfaat temin edilmesi halinde ise 245/3. maddesine temas eden suçun oluşacağı gözetilmeden, suç vasfında yanılgı ile özel belgede sahtecilik suçundan mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
a-5271 sayılı CMK"nin 231/8.maddesine, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 72.maddesi ile eklenen "Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanması geri bırakılmasına karar verilemez" şeklindeki emredici kuralın ancak yürürlük tarihinden sonra işlenen suçlar bakımından uygulanabileceği gözetilerek, ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2008 gün ve 346-25 sayılı kararında vurgulandığı üzere kurulan mahkumiyet hükmünün hukuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden ve doğurduğu sonuçlar itibarıyla karma bir özelliğe sahip bulunan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumu davayı sonuçlandıran ve uyuşmazlığı çözen bir hüküm niteliğinde olmadığı dolayısıyla suç tarihi itibariyle sanığın kasten suç işlediğine dair kesinleşmiş mahkumiyet kararının bulunmadığı gözetilmeden diğer şartlar usulünce değerlendirilmeksizin CMK"nin 231/5 ve TCK"nin 51. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi yasaya aykırı,
b-TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kısmî iptal kararı uyarınca yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, sonuç ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 14.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.