MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Hükmü temyiz eden davalı kurum(ASKİ), 2560 sayılı İSKİ Kanununun ek 5 ve geçici 10. maddeleri uyarınca kurulmuş olup, çalışmaları özel hukuk hükümlerine bağlı bulunmakta ve tacir sıfatını taşımaktadır.
Davalı kurum, 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesine göre, sadece " Görevleri için kullandığı taşınmaz malları, tesisleri, işlemleri ve faaliyetleri " yönünden harçtan muaftır.
Temyize konu davanın, abonelik sözleşmesinden kaynaklanan menfi tespit istemine ilişkin olduğu, uyuşmazlığın özel hukuk hükümleri dahilinde kaldığı gözetildiğinde, temyiz eden davalı kurumun, gerek 492 sayılı Harçlar Kanunu gereğince, gerekse de 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesine göre, temyiz harçlarından muaf olmadığı ortadadır.
Somut olayda; hükmü temyiz eden davalı vekili tarafından verilen temyiz dilekçesinin temyiz defterine kaydedildiği, ancak 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu gerekçesiyle temyiz harçlarının yatırılmadığı tespit edilmiştir.
Bu itibarla; hükmü temyiz eden davalı taraftan, temyiz harçlarının alınması için HUMK. nun 434/3. maddesine göre işlem yapılması ve ondan sonra gönderilmesi için dosyanın mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE, 16.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.