Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2015/3213 Esas 2016/1918 Karar Sayılı İlamı

3. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/3213
Karar No: 2016/1918
Karar Tarihi: 16.02.2016

Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2015/3213 Esas 2016/1918 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Abonelik sözleşmesinden kaynaklanan menfi tespit davasında, Tüketici Mahkemesi davanın kabulüne karar vermiştir. Ancak, davalı kurum olan ASKİ, temyiz etmiştir. Yargıtay ise, ASKİ'nin temyiz harçlarının yatırılmadığını tespit ederek, dosyanın mahkemesine geri çevrilmesine karar vermiştir. ASKİ, 2560 sayılı İSKİ (İçme Suyu ve Kanalizasyon İdaresi) Kanunu'nun özel hukuk hükümleri kapsamında faaliyet gösteren ve tacir sıfatını taşıyan bir kurumdur. Kanunun 21/a. maddesine göre, sadece görevleri için kullandığı taşınmaz malları, tesisleri, işlemleri ve faaliyetleri yönünden harçtan muaftır. Ancak, söz konusu dava özel hukuk hükümleri dahilinde kaldığı için ASKİ'nin temyiz harçlarından muaf olmadığı belirtilmiştir.
2560 sayılı İSKİ Kanunu'nun Ek 5. maddesi, İSKİ'nin faaliyetlerini özel hukuk hükümlerine göre yürüteceğini belirtmektedir. Geçici 10. madde ise, İSKİ'nin kuruluşuna ve işleyişine ilişkin geçici hükümler içermektedir.

3. Hukuk Dairesi 2015/3213 E. , 2016/1918 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Hükmü temyiz eden davalı kurum(ASKİ), 2560 sayılı İSKİ Kanununun ek 5 ve geçici 10. maddeleri uyarınca kurulmuş olup, çalışmaları özel hukuk hükümlerine bağlı bulunmakta ve tacir sıfatını taşımaktadır.
Davalı kurum, 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesine göre, sadece " Görevleri için kullandığı taşınmaz malları, tesisleri, işlemleri ve faaliyetleri " yönünden harçtan muaftır.
Temyize konu davanın, abonelik sözleşmesinden kaynaklanan menfi tespit istemine ilişkin olduğu, uyuşmazlığın özel hukuk hükümleri dahilinde kaldığı gözetildiğinde, temyiz eden davalı kurumun, gerek 492 sayılı Harçlar Kanunu gereğince, gerekse de 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesine göre, temyiz harçlarından muaf olmadığı ortadadır.
Somut olayda; hükmü temyiz eden davalı vekili tarafından verilen temyiz dilekçesinin temyiz defterine kaydedildiği, ancak 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu gerekçesiyle temyiz harçlarının yatırılmadığı tespit edilmiştir.
Bu itibarla; hükmü temyiz eden davalı taraftan, temyiz harçlarının alınması için HUMK. nun 434/3. maddesine göre işlem yapılması ve ondan sonra gönderilmesi için dosyanın mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE, 16.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.