Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4527 Esas 2022/17917 Karar Sayılı İlamı

Bina içinde muhafaza altına alınmış eşya hakkında hırsızlık suçundan suça sürüklenen çocuk ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h, 143, 43/1, 31/3 ve 62. maddeleri gereğince 6 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 4. Çocuk Mahkemesinin 12/04/2018 tarihli ve 2017/353 esas, 2018/237 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 22/04/2022 gün ve 1049/2022 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/05/2022 gün ve 2022/66353 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuk hakkında hükmolunan 6 yıl 3 ay hapis cezasının, yazım hatası sonucu 6 yıl 4 ay olarak yazılmasının mahallinde mahkemesince düzeltilebilir maddi hata olduğu ancak hükmün öncelikle 6 yıl 4 ay olarak kesinleştirildiği, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı Asliye Ceza Masasının 03/10/2018 tarihli ve 2018/2-32506 ilamat nolu talebi üzerine, Mahkemesince herhangi bir ek karar verilmeksizin, maddi hata yapıldığı gerekçesiyle hapis cezasının bu kez 6 yıl 3 ay olarak yeniden kesinleştirildiği ve infaz için gönderildiği gözetilerek yapılan incelemede;
1-Suça sürüklenen çocuk hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h, 143, 43/1 ve 31/3 maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay olarak belirlenen hapis cezasının, aynı Kanun’un 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken hesap hatası yapılarak 6 yıl 3 ay hapis cezası yerine, 6 yıl 4 ay hapis cezasına karar verilmek suretiyle fazla ceza tayin edilmesinde,
2-Benzer bir olayla ilgili olarak Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 18/03/2020 tarihli ve 2020/107 esas, 2020/4361 karar sayılı ilamıyla,"...28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri uyarınca sanıklar G. T. ve Z. M.’e zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma haklarının kısıtlanması...bozulmasına...” şeklinde belirtildiği üzere, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 150. maddesinin 2 ve 3. fıkralarında yer alan, “(2) Müdafii bulunmayan şüpheli veya sanık; çocuk, kendisini savunamayacak derecede malul veya sağır ve dilsiz ise, istemi aranmaksızın bir müdafi görevlendirilir. (3) Alt sınırı beş yıldan fazla hapis cezasını gerektiren suçlardan dolayı yapılan soruşturma ve kovuşturmada ikinci fıkra hükmü uygulanır.” şeklindeki düzenleme nazara alındığında, sanığa yüklenen 28/06/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 150/3. maddesi uyarınca, sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, savunma hakkının kısıtlanması suretiyle yargılamaya devam edilerek hüküm kurulmasında, isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Suça sürüklenen çocuk ...’ın yokluğunda verilen 12/04/2018 tarihli hükmün, suça sürüklenen çocuğa 28/06/2018 tarihinde Silivri 5 No’lu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tebliğ edildiği, ancak 12/04/2018 tarihli hükmün yasa yolu bildiriminde ve mahkeme tarafından cezaevine kararın tebliğ edilmesi için gönderilen 20/06/2018 tarihli müzekkerede 5271 sayılı CMK’nın 263’ncü maddesine göre “Bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı istinaf edebileceğinin” belirtilmemesi nedeniyle yapılan tebliğin usulüne uygun olmadığı ve bu nedenle hükmün kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, İstanbul 4. Çocuk Mahkemesinin 12/04/2018 tarihli kararının suça sürüklenen çocuk ...’a usulüne uygun olarak (Suça sürüklenen çocuğun cezaevinde olması halinde, cezaevindeki suça sürüklenen çocuğa CMK’nın 263 ve 35/son maddelerine göre tebliği, aksi halde son ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel mernis adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilip, kesinleştirildikten sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (İSTANBUL) 4. Çocuk Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 12/04/2018 tarihli ve 2017/353 Esas - 2018/237 Karar sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 31/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.