Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2015/2907 Esas 2016/1913 Karar Sayılı İlamı

3. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/2907
Karar No: 2016/1913
Karar Tarihi: 16.02.2016

Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2015/2907 Esas 2016/1913 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı kurum İZSU ile davacı arasındaki abonelik tesisi davası sonucunda verilen hüküm, kısmen kabul edilmiştir. Ancak, davalı kurumun temyiz etmesi üzerine dosya incelenmiştir. Davalı kurumun özel hukuk hükümlerine bağlı bir kurum olduğu ve 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a maddesi gereği sadece görevleri için kullandığı taşınmaz malları, tesisleri, işlemleri ve faaliyetleri yönünden harçtan muaf olduğu tespit edilmiştir. Temyize konu davanın abonelik tesisi isteğine ilişkin olduğu ve özel hukuk hükümleri dahilinde kaldığı göz önüne alındığında, temyiz harçlarından muaf olmadığı açıklanmıştır. Temyiz dilekçesinin kaydedilmesine rağmen harçların yatırılmaması nedeniyle dosyanın mahkemesine geri çevrilmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri: 2560 sayılı İSKİ Kanunu (Ek 5, geçici 10, 21/a); 492 sayılı Harçlar Kanunu.

3. Hukuk Dairesi 2015/2907 E. , 2016/1913 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... 11. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/12/2014
NUMARASI : 2014/215-2014/579
DAVACI : Ş.. B..
DAVALI : İ.. M.. VEK.AV.Ö... Ö...
Taraflar arasındaki abonelik tesisi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Hükmü temyiz eden davalı kurum(İZSU), 2560 sayılı İSKİ Kanununun ek 5 ve geçici 10. maddeleri uyarınca kurulmuş olup, çalışmaları özel hukuk hükümlerine bağlı bulunmakta ve tacir sıfatını taşımaktadır.
Davalı kurum, 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesine göre, sadece " Görevleri için kullandığı taşınmaz malları, tesisleri, işlemleri ve faaliyetleri " yönünden harçtan muaftır.
Temyize konu davanın, abonelik tesisi istemine ilişkin olduğu, uyuşmazlığın özel hukuk hükümleri dahilinde kaldığı gözetildiğinde, temyiz eden davalı kurumun, gerek 492 sayılı Harçlar Kanunu gereğince, gerekse de 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesine göre, temyiz harçlarından muaf olmadığı ortadadır.
Somut olayda; hükmü temyiz eden davalı vekili tarafından verilen temyiz dilekçesinin temyiz defterine kaydedildiği, ancak 2560 sayılı İSKİ Kanununun 21/a. maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu gerekçesiyle temyiz harçlarının yatırılmadığı tespit edilmiştir.
Bu itibarla; hükmü temyiz eden davalı taraftan, temyiz harçlarının alınması için HUMK. nun 434/3. maddesine göre işlem yapılması ve ondan sonra gönderilmesi için dosyanın mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE, 16.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.