Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/13311 Esas 2014/9709 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/13311
Karar No: 2014/9709
Karar Tarihi: 21.04.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/13311 Esas 2014/9709 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Ancak mahkeme, hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesinin erteleme ve seçenek yaptırımlarından önce değerlendirilmesi gerektiğini belirtmediği için bu açıklama yapılmamıştır. Ayrıca, sanığı önyargılı görüşlere dayanarak suçlamak TCK'nın 61/1. maddesi gereği yasal değildir. Bu nedenle hüküm bozulmuştur ve yeniden yargılama gerektirmeyen konuda birinci paragraftan \"kastı ve amacı\" ibaresinin çıkarılmasıyla hüküm düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6, 61/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 231/7, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2013/13311 E. , 2014/9709 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK"nın 231/7. madde ve fıkrasında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi halinde hapis cezasının ertelenemeyeceği ve seçenek yaptırıma çevrilemeyeceğinin belirtilmiş olması ve erteleme ve seçenek yaptırıma çevirme müesseselerine göre sanığın daha lehine olduğu açık olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesinin erteleme ve seçenek yaptırımlarından önce değerelendirilmesi zorunlu olup mahkemenin sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının, adli para cezasına çevrilmesi nedeniyle, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına şeklindeki gerekçesi yasal değil ise de; dosya kapsamı itibariyle sanık tarafından katılanların zararlarının giderilmediği anlaşılmakla bu husus bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hükmün birinci paragrafından “kastı ve amacı” ibaresinin çıkartılması, hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.