Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan TCK"nın
179/3-2,62, CMK"nın 231./5-6 maddeleri uyarınca
hükmün açıklanmasının geri bırakılması
Taksirle yaralama suçundan TCK"nın 89/4, 22/3, 50/4, 52/2-4 maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm ile trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara yönelik kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının 5271 sayılı CMK"nın 231/12. maddesi uyarınca itiraz kanun yoluna tabi bulunduğu, aynı Kanunun 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda mercide yanılmanın başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı nazara alınarak, sanığın temyiz isteminin, itiraz mahiyetinde değerlendirilmesi suretiyle CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca gereği merciince yapılmak üzere dosyanın incelenmeksizin mahkemesine iadesinin temini için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2- Taksirle yaralama suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesine gelince :
Sanık hakkında TCK"nın 89/4, 22/3. maddeleri gereğince 3 yıl hapis cezasına hükmedildiği, TCK"nın 49. maddesi gereğince ceza miktarı itibariyle hapis cezasının uzun süreli olduğu, aynı Kanunun 50/4. maddesi gereğince, uzun süreli hapis cezasının, suçun bilinçli taksirle işlenmesi halinde hapis cezasının paraya çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura ve ceza miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 21.04.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.