MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İstanbul Anadolu Asliye Ceza İlamat ve İnfaz Bürosunun 07/07/2015 tarih ve 2015/2-5820 sayılı yazısı ile 5237 ve 5271 sayılı Yasa"ya göre uyarlama kararı verilmesi talep edildiğinden dosyanın yeniden ele alınarak duruşma açılmak suretiyle karar verildiği ve bu kararın temyizi kabil olduğunun anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki dosyanın incelenmeksizin iadesine dair düşünceye iştirak edilmemiştir.
Üsküdar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, sanığın yokluğunda verdiği 26/12/2001 tarih ve 2001/2043 Esas, 2001/1857 Karar sayılı mahkumiyet kararının, sanığın en son adresine tebliğ edildiği, "muhatabın taşındığı" gerekçesiyle iade edilmesinden sonra gerekçeli kararın ancak daha önce usulüne uygun tebligat yapılması şartı ile 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre eski adrese tebliğ işlemi yapılması gerekirken ve daha önce usulüne uygun tebligat yapılmış eski adres de bulunmaması durumunda, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 28. maddesinde ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmelik"in 48. maddesinde belirtilen yöntem izlenmek suretiyle ilanen tebligat yapılması gerekirken, daha önce usulüne uygun herhangi bir tebliğ yapılmamış olan aynı adrese Tebligat Kanunu"nun 35.maddesine göre tebliğ edilmesi üzerine kararın kesinleştirildiği, ancak bu yapılan tebliğ işlemi geçersiz olduğundan hükmün usulüne uygun kesinleşmediği ve sonraki tüm işlemlerin hukuken geçersiz olduğu ve sanığın 14/12/2015 tarihli dilekçesinin 26/12/2001 günlü karara yönelik olduğu belirlenerek 26/12/2001 tarihli kararın incelenmesinde;
Temyiz dışı sanığın suça konu eve tornavida ile girdikten sonra evden anahtarı alıp çıktıktan sonra sanık ...’dan yardım istemesi üzerine eve o anahtarla girerek gerçekleştirdikleri eyleminin, 765 sayılı TCK"nın 493/2. maddesi, 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d, 116/1, 119/1-c, maddelerine uyan suçları oluşturacağı, sanığın hırsızlık suçundan eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 493/2 maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Kanun"un 102/3 ve 104/2. maddeleri ile suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın sanığın eylemine uyan 142/2-d, 116/1, 119/1-c, 66/1-d, 67/4 maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, 5237 sayılı TCK"nın 7/2, 5252 sayılı Kanun"un 9/3. maddeleri nazara alındığında, dava zamanaşımı süresi bakımından 765 sayılı Kanun hükümlerinin sanığın lehine olduğu anlaşılmakla, sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 493/2. maddesine göre hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, TCK"nın 102/3, 104/2 maddeleri uyarınca hesaplanan 10 yıllık zamanaşımı süresinin, 26/12/2001 olan önceki mahkumiyet hükmünün verildiği tarih ile 09/12/2015 olan ikinci hükmün verildiği tarih arasında gerçekleştiği gözetilmeden, sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8.maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 08.09.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.