Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/7239 Esas 2014/9623 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/7239
Karar No: 2014/9623
Karar Tarihi: 18.04.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/7239 Esas 2014/9623 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verildiği görülmüştür. Ancak, mahkeme kararında sanık hakkında hükmedilen gün para cezasının adli para cezasına çevrilirken uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi ve taksitlendirme sırasında taksit aralığının belirtilmemesi gibi hatalar yapılmıştır. Ayrıca, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nin 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan \"kastın yoğunluğu\" gerekçesine dayanılmaması gerektiği hatırlatılmıştır. Bu nedenlerle mahkeme kararı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince BOZULMUŞTUR. Ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen konularda hüküm fıkrasında düzeltmeler yapılması gerektiği belirtilmiştir. Detaylı olarak, TCK'nin 89/4, 50, 63, 52/4 ve 53/6. maddelerinin uygulandığı belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2013/7239 E. , 2014/9623 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50, 63, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan, sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında hükmedilen gün para cezası adli para cezasına çevrilirken, uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi ve adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında taksit aralığının gösterilmemesi,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu" gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasının 1. paragrafında yer alan “kastın yoğunluğu” ibaresinin hükümden çıkarılması ile hüküm fıkrasının 3 nolu bendinde yer alan “günlüğü” kelimesinden önce “TCK 52/2 maddesi uyarınca” ibaresinin eklenmesi ile hüküm fıkrasının 6 nolu bendindeki “10 eşit taksitte” ibaresinden önce gelmek üzere “birer ay ara ile” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.