Danıştay 4. Daire 2020/5394 Esas 2021/888 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/5394
Karar No : 2021/888

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ... Yapı İnşaat Taahhüt Sanayi ve Dış Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E: ..., T: ... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı tarafından, 2015 ila 2017 yılları için 7143 sayılı Kanunun 5/1-a,c maddesi uyarınca kurumlar vergisi yönünden yapmış olduğu matrah artırımı ile 5/3-a maddesi uyarınca katma değer vergisi yönünden yapmış olduğu vergi artırımı taleplerinin reddine ilişkin ... tarih ve ... sayılı işlemin iptali istenilmiştir.
Uyuşmazlıkta verilen yargı kararları:
... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E: ..., K: ... sayılı kararıyla; davacı hakkında 2015 yılı hesap ve işlemlerine ilişkin olarak başlatılan herhangi bir vergi incelemesinin bulunmadığı, 2016 ve 2017 yıllarına ilişkin yapılan vergi incelemesine ise, 213 sayılı Kanun ve bu Kanuna istinaden çıkarılan yönetmelik hükümlerinde öngörülen usul ve esaslara uygun bir şekilde başlanmadığı, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak ve tespit etmek amacıyla yapılan vergi incelemesinin ve bu inceleme esnasında yapılacak olan çalışmaların mükellef haklarını da gözetecek biçimde yürütülmesi gerektiği de göz önüne alındığında, davacının matrah ve vergi artırımı talebinde bulunduğu tarihten önce hakkında usulüne uygun bir şekilde başlatılmış vergi incelemesinin varlığından söz edilemeyeceğinden dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Anılan karara karşı yapılan istinaf başvurusu hakkında ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E: ..., K: ... sayılı kararıyla; 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin (b) fıkrasında belirtilen fiiller yönünden 02/02/2018 tarihli incelemeye başlama tutanağına istinaden davacının 2016 ve 2017 yılları hesap ve işlemlerinin kurumlar vergisi ve katma değer vergisi yönünden incelenmeye başlanıldığı, 02/02/2018 tarihinde başladığı sonucuna varılan incelemenin 7143 sayılı Kanun'un yayımlandığı 18/05/2018 tarihinde devam ettiği, ayrıca düzenlenecek raporda 359. maddede belirtilen fiillerin işlenmediğinin ortaya konulması halinde Kanun gereği matrah artırımından yararlanılabileceği, dolayısıyla davacının 7143 sayılı Kanun'un 5. maddesi kapsamında matrah arttırımı uygulamasından yararlanmasının bu aşamada mümkün olmadığı anlaşıldığından, dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle, davalı idarenin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak davanın reddine kesin olarak karar verilmiştir.
Kesin olarak verilen söz konusu kararın temyizi üzerine Bölge İdare Mahkemesince temyize konu kararla; 2577 sayılı Kanun'un "Temyiz" başlıklı 46. maddesinde Danıştay Dava Dairelerinin nihai kararları ile Bölge İdare Mahkemelerinin vermiş olduğu kararlardan hangilerinin temyize tabi olduğunun sayıldığı, 7143 sayılı Kanun'un 5/1-a,c maddesi uyarınca kurumlar vergisi yönünden yapılan matrah artırımı talebi ile aynı Kanunun 5/3-a maddesi uyarınca katma değer vergisi yönünden yapılan vergi artırımı talebini içeren başvurunun reddine ilişkin işleme karşı açılan işbu davada verilen kararın ise temyiz edilebilecek kararlar arasında yer almadığı, Dairelerince istinaf başvurusu sonuçlandırılarak kesin olarak verilen karara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davacının temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Matrah ve vergi artırımı talebi üzerine tahakkuk eden vergilerin toplam tutarı 197.571,17 TL olduğundan temyize ilişkin parasal sınırın aşıldığı, ilk derece mahkemesinin kabul kararı üzerine söz konusu vergilerin ödendiği, ilk derece mahkemesince verilen kararın hukuka uygun olduğu, temyize konu kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : ...
DÜŞÜNCESİ : Kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, dosya tekemmül ettiğinden yürütmenin durdurulması istemi hakkında ayrıca bir karar verilmeksizin işin gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E: ..., T: ... sayılı kararının ONANMASINA,
3. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, ... TL maktu karar harcının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 09/02/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Uyuşmazlıkta; davacı tarafından, 2015 ila 2017 yılları için 7143 sayılı Kanunun 5/1-a,c maddesi uyarınca kurumlar vergisi yönünden yapmış olduğu matrah artırımı ile 5/3-a maddesi uyarınca katma değer vergisi yönünden yapmış olduğu vergi artırımı taleplerinin reddine ilişkin ... tarih ve ... sayılı işlemin iptali istemiyle dava açıldığı, söz konusu matrah ve vergi artırımı talepleri üzerine tahakkuk eden vergilerin toplamının 197.571,17 TL olduğu, davacı tarafından temyiz dilekçesinde bu hususa atıf yapılarak Vergi Mahkemesince verilen "kabul" kararı üzerine anılan tutarın ödendiğinin belirtildiği, söz konusu tutarın da (197.571,17 TL), 2020 yılı için geçerli olan temyiz sınırının (176.000,00 TL) üzerinde olduğu anlaşıldığından, uyuşmazlığın esası incelenerek karar verilmesi gerektiği görüşüyle, Dairemiz kararına katılmıyoruz.