MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine ve karar verilmesine yer olmadığına dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; davalıların sürücüsü, işleteni ve trafik sigortacısı olduğu aracın neden olduğu tek taraflı trafik kazasında yaya olan müvekkilinin ağır şekilde yaralandığını, davalının tam kusurlu olduğunu, müvekkilinin yaralanma sebebiyle uzun süre ayakta duramadığını, çalışacak takat ve gücü bulunmadığını ve manevi açıdan ciddi zarara uğradığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 7.000,00 TL maddi tazminatın tüm davalılardan, 40.000,00 TL manevi tazminatın ise sigorta şirketi dışındaki davalılardan kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte tahsilini talep etmiştir.
Davalılar ... ve ... vekili; kazanın meydana gelmesinde kusurlarının bulunmadığını, davacıda kalıcı bir organ zafiyeti olmadığını, davacının gelirinin abartıldığını, davalı ..."in işleten sıfatı olmadığını ve manevi tazminat talebinin fahiş olduğunu belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Davalı .... vekili; sigortalının kusuru oranında limit dahilinde sorumlu olduklarını, temerrüde düşürülmediklerinden faiz ve yargılama giderlerinden sorumlu olmadıklarını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; iddia, savunma ve toplanan delillere göre; davanın manevi tazminat yönünden reddine, maddi tazminat yönünden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan cismani zarar nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Borçlar Kanunu"nun 53. maddesi (6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 74. maddesi) ve yerleşik Yargıtay uygulaması uyarınca, hukuk hâkimi, gerek ceza hâkiminin belirlediği kusur oranı gerekse delil yetersizliğine dayalı beraat kararı ile bağlı değil ise de, maddi olgulara ilişkin kararlarıyla bağlıdır. Bu açıdan hukuk hakimi sanığın isnat edilen eylemi işlemediğinin kesin olarak tespiti olgusuna dayalı beraat kararı
veya eylemin hukuka aykırılığını ve fâilini belirleyen mahkumiyet kararı ile bağlıdır.
Dava konusu trafik kazasına ilişkin olarak .... Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2007/877 Esas ve 2009/97 Karar sayılı dosyasında yapılan yargılama sonucunda davalı sanık ..."ın kazanın meydana gelmesinde herhangi bir kusuru bulunmadığı gerekçesiyle beratına karar verilmiş ve karar onanarak kesinleşmiştir.
Mahkemece, dosya kapsamında herhangi bir kusur raporu alınmamıştır. Ceza dosyasında alınan bilirkişi raporunda ise davacının tam kusurlu olduğu belirtilmiştir.
Davacı tarafından tanık olarak gösterilen ve soruşturmada dinlenilen tanıklar Abdullah Simli ile Cevher Oturmak ifadelerinde davacılayla beraber yeşil ışık yanarken yaya geçidinde geçerken davalı sürücünün kırmızı ışık ihlali yaptığını beyan etmiştir. Davacı tarafından dinlenilmesi istenilen tanıklar ile kaza tespit tutanağını tanzim eden tutanak mümziileri dinlenilmemiştir.
Yine kaza tutanağında kazanın ışıkların 42 metre ilerisinde meydana geldiği, davacının ışıklı yaya geçidinden karşıya geçmediği için tam kusurlu olduğu belirtilmiştir.
Bu haliyle dava konusu trafik kazasına ilişkin olarak alınan bilirkişi raporu ve kaza tespit tutanağı ile tanık beyanları arasında çelişki bulunmaktadır. Bilirkişi raporları ve tanık beyanları arasındaki çelişki giderilmeden karar verilmesi doğru değildir. Bu durumda mahkemece, yapılacak iş davacı tanıkları ve tutanak mümziileri dinlenilerek gerektiğinde mahallinde keşif yapılmak suretiyle kusur dağılımına ilişkin, çelişkilerin giderilmesi yönünde ayrıntılı, gerekçeli ve denetime elverişli rapor alınarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, çelişki giderilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 25.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.