İmar kirliliğine neden olmak - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2011/17674 Esas 2012/3550 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İmar kirliliğine neden olmak
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın İzmir Buca 647/1 Sok. No: 123 adresinde bulunan tapunun 21N- 4B pafta, 53054 Ada, 7 parselinde bulunan taşınmazında ruhsatlı zemin ve l. kattan ibaret evininin üzerine kaçak ve ruhsatsız 2. ve 3. katları yaparak imar kirliliğine neden olma suçunun kişilere ve kamu idaresine karşı doğrudan bir zarara yol açtığının kanıtlanmamış bulunması ve ruhsatsız yapının eski hale getirilmesinin ise ancak TCY"nın 184/5 maddesinde öngörülen etkin pişmanlık hükmünün uygulanması bakımından gözetilebilmesi karşısında, sanık hakkında CYY."nın 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması hususunun uygulanma koşullarının bu doğrultuda değerlendirilmesi gerekirken, yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle CYY."nın 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmaması,
Yasaya aykırı ve sanık ... müdafiinin ve katılan ... Belediyesi vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamaye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 22/02/2012 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(K)

KARŞI OY:

Sanık hakkında TCY.nın 184/1. maddesinde cezanın alt sınırdan hükmolunması ve TCY.nın 51/1. maddesi gereğince erteleme kararı verilmesine karşın; mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olacağına ilişkin düzenlemeler (Anayasa, m. 141/3; AİHS m. 6 ile ilgili AİHM kararları; 5271 m. 34/1 ve 230) ile kararın gerekçesiz olmasının kesin bozma nedeni olduğuna ilişkin yasa

./..


-2-





hükmü (5271 m. 289/1-g; 1412 m. 308/7) dikkate alınmaksızın erteli 1 yıl hapis cezası süresi yerine, gerekçe gösterilmeksizin TCY.nın 51/3. maddesi gereğince en üst sınır olan 3 yıl denetim süresi uygulanması yasaya aykırı olduğundan, bu noktadan hükmün bozulması gerektiği görüşüyle yüksek çoğunluk görüşüne iştirak edilmemiştir.

ŞAHBAZ
(K)