MAHKEMESİ : Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri yönünden, davalı-davacı erkek tarafından ise; kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, kadın ve ortak çocuk yararına hükmolunan nafakalar ve reddedilen tazminat talepleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacı-davalı kadının tüm, davalı-davacı erkeğin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı-davalı kadın tarafından Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. madddesi uyarınca evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki sebebine dayalı olarak açılan boşanma davası ile davalı-davacı erkek tarafından aynı hukuki neden dayalı olarak açılan boşanma davaları birleştirilerek yapılan yargılaması sonucunda, davalı-davacı erkeğin daha fazla kusurlu olduğu belirtilerek, her iki boşanma davasının kabulüne, tarafların Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. madddesi uyarınca boşanmalarına, tarafların ortak çocuğunun velayetinin anneye verilmesine, çocuk için aylık 500 Türk lirası tedbir ve iştirak nafakasına, davacı-davalı kadın için aylık 750 Türk lirası tedbir ve yoksulluk nafakasına, davacı-davalı kadın yararına 20.000 TL maddi, 30.000 TL manevi tazminat verilmesine, erkeğin tazminat taleplerinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı-davacı erkek tarafından istinaf edilmiştir.
Bölge adliye mahkemesince, tarafların karşılıklı olarak barışma öncesindeki kusurlarını affettikleri dikkate alınarak “Barışmadan sonra ev almak üzere bir araya geldiklerinde davacı-davalının bulunan evleri beğenmediği, davalı-davacının ise vaadlerini yerine getirmekten vazgeçtiği ve tarafların yeniden ayrıldıkları evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında tarafların eşit kusurlu olduklarının” anlaşıldığı belirtilerek kadının tazminat taleplerinin reddine karar verilmiş, erkeğin sair istemleri hakkında ise esastan red kararı verilmiştir. Hükmün taraflarca temyizi üzerine Dairemiz 03.06.2020 tarihli kararı ile hüküm “Tarafların nüfus bilgilerinin eksik olduğu” gerekçesi ile bozulmuş, bozma sebebine göre sair temyiz itirazların şimdilik incelenmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Bozma ilamına uyan bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince yine, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında tarafların eşit kusurlu oldukları belirtilmek sureti ile tarafların nüfus bilgileri eksikliği de giderilerek her iki davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına ve davacı-davalı kadının tazminat istemlerinin reddine karar verilmiştir. Karar taraflarca temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve toplanan delillerden bölge adliye mahkemesince tarafların kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışları yanında, davacı-davalı kadının, ilk derece mahkemesinin 12.11.2019 tarihli ilk kararı hakkında istinaf isteminde bulunmayarak kesinleşen; eşini başkalarıyla kıyasladığı, eşine hakaret ettiği ve eşinin ailesiyle görüşmesini istemediği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında boşanmaya sebep olan olaylarda davacı-davalı kadının ağır kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bu husus gözetilmeden yanılgılı değerlendirme sonucu tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
3-Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan malî gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. (TMK m. 175) Yukarıda 2. bentte açıklandığı üzere, Türk Medeni Kanunu’nun 175. madde koşulları davacı-davalı kadın yararına gerçekleşmemiştir. O halde, kadının yoksulluk nafakası talebinin reddine karar vermek gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
4-Yukarıda 2. bentte açıklandığı üzere; evlilik birliğinin sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davalı-davacı erkeğin ağır ya da eşit kusurlu olmadığı, bu olayların, erkeğin kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmıştır. O halde mahkemece, tarafların, sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK m. 4, TBK m. 50. 51) dikkate alınarak davalı-davacı erkek yararına uygun miktarda maddi ve manevi (TMK 174/1-2) tazminata hükmedilmesi gerekirken, hatalı kusur belirlemesinin sonucu olarak yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2., 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Tuğçe"ye yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Cumaali"ye geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 09.12.2020 (Çrş.)