Mahkemesi : ... Ağır Ceza

Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurmak suçundan sanık ...’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 191/1. maddesi gereğince 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, anılan Kanunun 191/2. maddesi gereğince 1 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair ... Sulh Ceza Mahkemesinin 16.02.2012 tarihli ve 2012/13 esas, 2012/234 sayılı kararının yerine getirilmesi sırasında, denetimli serbestlik tedbirine uymadığı gerekçesiyle 1 yıl hapis cezasının aynen infazına ilişkin ... Asliye Ceza Mahkemesinin 11.03.2015 tarihli ve 2012/13 esas, 2012/234 sayılı ek kararına yönelik itirazın kabulüne dair ... Ağır Ceza Mahkemesinin 17.04.2015 tarihli ve 2015/486 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre; benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 12.11.2009 tarihli ve 2009/7796 esas, 2009/17624 sayılı ilamında da değinildiği üzere, 19.12.2006 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 191. maddesinde, uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmış olan sanık hakkında, birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden ikinci fıkra gereğince sadece tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilebileceği gibi altıncı fıkranın yollaması uyarınca birinci fıkradaki ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine de hükmedilebileceği öngörülmüştür. Hükümlü tarafından tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranılmaması durumunda; infaza konu hükümde; aynı maddenin ikinci fıkrası uygulanmış ise, aynı maddenin beşinci fıkrası uyarınca, yeniden duruşma açılması suretiyle davaya devam olunarak, hüküm verilmesi; altıncı fıkra yollamasıyla birinci fıkradaki ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmiş ise, aynı maddenin yedinci fıkrası uyarınca cezanın derhal infaz edilmesine karar verilmesi gerekir. Bu durumda yedinci fıkra uyarınca verilen karar, 5271 sayılı CMK"nın 223. maddesi kapsamındaki ilk hükümle verilen ve uygulanması tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranılmaması koşuluna bağlı olan kesinleşmiş bir ceza mahkûmiyetine ve söz konusu koşulun gerçekleşmesi nedeniyle aynen infazına ilişkin, infaz hukukuna özgü bir karar niteliğinde olduğundan, duruşma açılarak verilmesinde bir zorunluluk bulunmadığı dikkate alındığında, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığının 10.11.2015 tarih ve 2015/23250/73054 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.12.2015 tarih ve 2015/372810 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran bu gerekçelerle yerinde görüldüğünden, ... Ağır Ceza Mahkemesinin 17.04.2015 tarihli ve 2015/486 Değişik iş sayılı kararının CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 18.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.