Esas No: 2022/10050
Karar No: 2022/18521
Karar Tarihi: 09.11.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/10050 Esas 2022/18521 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanığın görevi yaptırmamak için direnme ve kamu malına zarar verme suçlarından mahkum edildiği bir dava üzerine yapılan incelemede, mahkeme hükümlerinin istem gibi onanması kararı verildi. Ancak, sanık hakkında ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, birinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanması kararı nedeniyle bozma nedenleri yapılmamış. Ayrıca, hüküm fıkrasında kamu malına zarar verme suçunun uygulama maddesi yanlış gösterilmiş olsa da, bu hata mahallinde düzeltilebilir olarak kabul edilmiştir. Son olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, infaz aşamasında dikkate alınması gereken değişikliklerin yapıldığı belirtilmiştir. Kanun maddeleri açıklamaları: TCK'nın 43. maddesi - Mükerrirler, cezayı arttırıcı neden kabul edilir; TCK'nın 58. maddesi - Mükerrir cezaları, infaz aşamasında uygulanacak; TCK'nın 152/1-a maddesi - Kamu malına zarar verme suçu; TCK'nın 265/1. maddesi - Taşınmazın tahrip edilmesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın görevi yaptırmamak için direnme eylemini birden fazla görevliye karşı gerçekleştirmesi karşısında, sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükümde TCK’nın 43. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ile; mükerrirliğe esas alınan ilamda da 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, (Birinci kez) mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedenleri yapılmamış; sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hüküm yönünden, hüküm fıkrasının “2. No’lu” bendinde kamu malına zarar verme suçundan hüküm kurulduğunun belirtilmesine rağmen, uygulama maddesinin TCK’nın 152/1-a. maddesi yerine aynı Kanun'un 265/1. maddesi olarak yanlış gösterilmesi, mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak kabul edilmiş; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 09/11/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
