MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : 5846 Sayılı Kanuna Aykırılık, Müstehcenlik
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanığa ait iş yerinde ele geçirilen oyun ve bandrolsüz film CD/DVD miktarı dikkate alındığında, TCK"nin 3. ve 61. maddeleri kapsamında suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunacağı göz önünde bulundurularak, sanık hakkında alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayini gerektiği gözetilmemiş ise de, bu husuhta aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
5271 sayılı CMK"nın 251/1 maddesinde düzenlenen basit yargılama usulüne tabi olan müstehcenlik suçu bu usule tabi olmayan 5846 sayılı kanuna aykırılık suçu ile birlikte işlendiği anlaşıldığından; 5271 sayılı Yasa"nın 251/8. fıkrasında düzenlenen "basit yargılama usulü, bu kapsama giren bir suçun, kapsama girmeyen başka bir suçla birlikte işlenmiş olması halinde uygulanmaz." hükmü uyarınca müstehcenlik suçu yönünden basit yargılama usulü uygulanamayacağından, tebliğnamenin bu yöndeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Anayasanın 141, CMK’nin 34 ve 230. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının sanıkları, mağdurları, Cumhuriyet savcısını ve herkesi inandıracak ve Yargıtay denetimine imkan verecek biçimde olması gerekir. Yargıtay’ın gerekçelerde tutarlılık denetimini yapabilmesi için; kararın dayandığı tüm verilerin, bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ile mağdur ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin, hangi anlatımın ne gerekçeyle diğerine üstün tutulduğunun açık olarak hükmün gerekçesine yansıtılması ve mahkemece ulaşılan vicdani kanı sonucunda sanığın hangi fiillerinin suç sayıldığı açıklandıktan sonra kabul edilen bu fiillerin hukuki nitelendirilmesinin yapılması, cezada artırım ve indirim gerektiren nedenlerin kanuni bağlamda tartışılması gerekirken, açıklanan bu hususlara uyulmayarak, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına atıf yapılarak gerekçesiz hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin ""29/04/2010- 11/05/2010"" yerine ""07/05/2010"" olarak gösterilmiş olması,
2-Sanık hakkında 29/04/2010 tarihinde işlenen 5846 sayılı kanuna muhalefet suçundan dolayı 02/06/2010 tarihinde iddianame düzenlendiği, yine sanığın 11/05/2010 tarihinde aynı suçu işlemesi nedeniyle 02/06/2010 tarihinde iddianame düzenlendiği, mahkemece her iki dosya arasında hukuki ve fiili irtibat bulunması nedeniyle birleştirildiği görülmekle, sanığa atılı eylemler arasında hukuki kesintinin bulunmadığı ve eylemlerin zincirleme suç oluşturduğu anlaşılmakla atılı suçlardan tek ceza verilerek 5237 sayılı Kanun"un 43.maddesine göre artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Sanık hakkında verilen gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında, adli para cezasının bir gün karşılığı belirlenirken 5237 sayılı TCK"nın 52/2. maddesi yerine 52. maddesinin yazılması suretiyle CMK"nin 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4-Sanığın sebep olduğu 10TL"nin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 324/4. maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğu ve Devlet Hazinesine yüklenmesi gerektiği halde sanıktan tahsiline karar verilmesi;
5-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
6-Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının infazı kabil kesinleşmiş mahkumiyet kararı niteliğinde olmadığı dikkate alınarak, suça konu ürünlerin müsaderesi hususunda olumlu veya olumsuz bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle CMUK"nin 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 21/04/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.