Sahte belge düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/230 Esas 2020/5783 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/230
Karar No: 2020/5783
Karar Tarihi: 13.10.2020

Sahte belge düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/230 Esas 2020/5783 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında 2008 yılında sahte belge (müstahsil makbuzu ve fatura) düzenleme ile defter ve belge gizleme suçlarından mahkumiyet hükmü verilmiştir. Sanığın temyiz talepleri incelenmiş ve yapılan değerlendirme sonucunda, zincirleme sahte fatura düzenlemesi suçu da işlendiği tespit edilmiştir. Yargılama sürecinde iddia ve savunma makamlarının görüşleri dikkate alınıp, hukuka uygun olarak yapılan yargılama sonucunda, sanığın suç işlediği tespit edilmiş ve kanuni takdir sınırları içinde ceza verilmiştir. Kararda 5271 sayılı CMK'nın 217. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi açıklanmıştır.

11. Ceza Dairesi 2017/230 E. , 2020/5783 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte belge düzenleme, defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında 2008 takvim yılı sahte belge ( müstahsil makbuzu ve fatura) düzenleme ile defter ve belge gizleme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesinde; özellikle adına müstahsil makbuzu düzenlenen ... ve adına fatura düzenlenen ...’ın beyanları ve vergi inceleme raporları ile tüm dosya kapsamı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip yüklenen fiillerin sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen (II) nolu görüşe iştirak edilmemiş, aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte belge ( müstahsil makbuzu ve fatura) düzenleme eylemlerinin zincirleme sahte fatura düzenleme suçunu oluşturduğu ve sanık hakkında TCK"nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiillerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasıflarının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 13.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.