Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/22815 Esas 2016/409 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/22815
Karar No: 2016/409
Karar Tarihi: 18.01.2016

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/22815 Esas 2016/409 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Muğla 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dolandırıcılık suçu davasında, sanık tarafından gerçekleştirilen suçun dolandırıcılık suçu olduğuna karar verildi. Sanık, katılanın telefonundan arayarak doğal kayrak taşı sattığını söyleyip para aldıktan sonra, kendisini başka bir isimle arayarak kayrak taşına ihtiyacı olduğunu belirtmiş ve katılanın sipariş vermesi üzerine parasını çekip kaybolduğu anlaşıldı. Sanık hakkında tekerrüre esas mahkûmiyeti bulunmasına rağmen mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmamıştır. Hapis cezasının kanuni bir sonucu olan TCK’nın 53. maddesinin uygulanmaması usul ve yasaya aykırı olmasına rağmen, infaz aşamasında göz önünde bulundurulması gerektiği belirtilmiştir. Sanık müdafinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 58/6. maddesi: Tekerrüre esas mahkûmiyeti bulunan kişiler için mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanması
- TCK'nın 53. maddesi: Hapis cezasının kanuni bir sonucu olarak, hükümlünün haklarının kısıtlanması mümkündür.

15. Ceza Dairesi 2013/22815 E. , 2016/409 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 15 - 2012/56300

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Muğla 2.Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 20/12/2011
NUMARASI : 2011/128, 2011/471
SUÇ : Dolandırıcılık

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık H....., katılanı A... D...... adına kayıtlı cep telefonundan arayarak doğal kayrak taşı sattığını söyledikten bir müddet sonra bu kez kendisini Ö.... M.... K.... olarak tanıtan bir kişinin kendisine kayra taşı lazım olduğunu belirtmesi üzerine katılanın sanığı arayıp siparişte bulunması nedeniyle aralarındaki anlaşma gereğince sanık adına kayıtlı A..... M.... ş...... bulunan hesabına 1.000,00 TL para gönderdiği, sanığın da bu parayı çekerek kullandığı ve ortaklıktan kaybolduğu anlaşıldığından, eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Tekerrüre esas mahkûmiyeti bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış olup; hükmolunan hapis cezasının kanuni bir sonucu olan TCK’nın 53. maddesinin uygulanmaması usul ve yasaya aykırı ise de, bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, yeterli delil bulunmadığına ve aradaki ilişkinin hukuki ihtilaf niteliğinde olduğuna dair sanık müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 18.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.