MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : İftira, kişiyi hürriyetinden mahrum bırakma
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede geçmiş hükümlülüğü bulunup da TCY 58/1-b maddesinde öngörülen süre içinde suç işleyen sanık hakkında TCY 58/6-7 maddeleri uygulanmamış ise de bu yasaya aykırılık karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış: başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- İki mağdur tarafından darp edilmesi üzerine sanığın anında kolluğa haber vermesi, "o gün arabamı satmıştım, mağdurlarla birlikte gezerken beni dövüp 1150 YTL araba bedelini gasp ettiler"diyerek suçlamada bulunması, mağdurların "sanığın aracını sattığını 1150 YTL parasının cebinde olduğunu biliyorduk, tartışma sırasında ona vurduk ,ancak parasını gasp etmedik" demeleri, ve gasp suçundan delil yetersizliğinden kovuşturmasızlık kararı verilmiş olması karşısında, sanığın iftira kastıyla suçlamada bulunduğuna ilişkin kanıtlar gösterilmeden atılı suçtan hükümlülük kararı verilmesi,
2- Kabule göre de
a- Aynı anda birden fazla kişiye iftirada bulunan ve sonucunda mağdurların özgürlüğünün kısıtlanmasına neden olan sanık hakkında TCY 43/2. maddesinin uygulanılması yerine mağdur sayısınca iftira ve özgürlüğü kısıtlama suçlarından ayrı ayrı hükümler kurulması,
b- Özgürlüğü kısıtlama suçunda etkin pişmanlık nedeniyle TCY 110. maddesinin uygulanmaması,
c- CYY 147/1-c ve 191/3-c maddeleri uyarınca susma hakkı bulunan sanığın suçunu inkar ettiği gerekçesiyle TYC 62. maddesinin uygulanmaması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ... ile müdafiinin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesinden başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 21.02.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.