Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/17505 Esas 2014/9381 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/17505
Karar No: 2014/9381
Karar Tarihi: 16.04.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/17505 Esas 2014/9381 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, taksirle yaralama suçundan mahkum olan sanığın temyiz başvurusu sonucunda incelenmiştir. Sanığın kusursuz olduğuna dair temyiz itirazları reddedilse de kararda bazı hukuka aykırılıklar tespit edilmiştir. Bunlar arasında TCK'nın 61/1-(g) bendi gözetilmeden temel cezanın belirlenmesi, denetim süresinde uygulamanın gösterilmemesi ve sanığın denetim süresini iyi halli geçireceği durumda cezanın infaz edilmiş sayılacağının kararda belirtilmemesi yer almaktadır. Bu nedenlerle karar bozulmuş, ancak yeniden yargılama gerektirmeyen düzeltmeler yapılması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 89/4 maddesi
- TCK'nın 62. maddesi
- TCK'nın 51/1-3 maddeleri
- TCK'nın 53/6. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 232/6. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 51/8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

12. Ceza Dairesi 2013/17505 E. , 2014/9381 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 62, 51/1-3, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sürücü belgesinin onaylı örneği getirtilmeden TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca geri alınmasına karar verilmesi, UYAP sisteminden temin edilen ve dosya içine konulan, sanığa ait sürücü belgesinin, suç tarihi itibariyle ve halen geçerli olduğunun anlaşılması sebebiyle bozma konusu yapılmamış; gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusursuz olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- Sonuç olarak 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilen ve cezası ertelenen sanık hakkında; denetim süresinin herhangi bir yükümlülük belirlemeden veya uzman kişi görevlendirmeden geçirilmesine, denetim süresi içinde sanığın kasıtlı bir suç işlemesi halinde cezanın kısmen veya tamamen infazına karar verilirken uygulama maddelerinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
3- Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 51/8. maddesi uyarınca denetim süresini iyi halli olarak geçirdiği taktirde cezanın infaz edilmiş sayılacağının kararda belirtilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1. paragrafında yer alan “güttüğü amaç ve saik” ibaresinin hükümden çıkarılmasına, hükmün 5. paragrafında yer alan “sanığın kişiliği” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK"nın 51/6. maddesi gereğince” ibaresinin, hükmün 6. paragrafının başına “TCK"nın 51/7. maddesi gereğince” ibaresinin ve aynı paragrafın sonuna “TCK"nın 51/8. maddesi gereğince sanık denetim süresini iyi halli olarak geçirdiği taktirde cezanın infaz edilmiş sayılmasına"" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.