Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/1, 89/2 (a,b,c,e), 89/3-a, 62/1, 53/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü gündüz saat 13:20 sularında açık havada, meskun mahalde, bölünmüş, tek yönlü, yüzeyi kuru, asfalt kaplama, eğimsiz düz yolda idaresindeki otomobille seyir halinde bulunan ve olaydan 16 dakika sonra 116 promil alkollü olduğu belirlenen sanığın, yaya geçidinde, karşıdan karşıya geçmek üzere kaplamaya giren yaya mağdura çarpması şeklinde gelişen ve mağdurun yaşamsal tehlike oluşturacak, duyularından veya organlarından birisinin işlevinin sürekli yitirilmesine yol açacak, hayat fonksiyonlarına etkisi ağır (4.) derecede kemik kırığı meydana gelecek, motor afazi nedeniyle konuşma yeteneğini kaybedecek, hemipleji ve PEG kataterle beslenmesi nedeniyle iyileşme olanağı bulunmayan bir hastalığa neden olacak şekilde yaralanmasıyla sonuçlanan olayda; sanıktaki alkol derecesi itibariyle bilinçli taksirin şartlarının gerçekleştiğinin gözetilmemesi, keza, mağdurdaki yaralanmanın TCK"nın 89. maddesinin 2. fıkrasının (b) ve (e) bentleri ile aynı maddenin 3. fıkrasının (a), (b) ve (c) bentleri kapsamında kalması nedeniyle, sanık hakkında TCK"nın 89/1. maddesi uyarınca tayin edilen temel cezada TCK"nın 89/3. maddesi uyarınca 1 kat artırım yapılarak netice cezanın belirlenmesi yerine, “TCK 89/2-a-b-c-e ve 89/3-a maddeleri gereğince takdiren 1/2 oranında artırılarak” şeklindeki ibareyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma konusu yapılmamış; gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusura, ceza uygulamasına, ertelemeye, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, lehe hükümlerin uygulanmasına ve eksik incelemeye ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan "kastın ağırlığı" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- Taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında TCK"nın 53/1. maddesi gereğince hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “suç işleme kastındaki yoğunluğu” ibaresi ile hükmün hak yoksunluğuna ilişkin 4. bendinin hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.