Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/8396 Esas 2020/6027 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/8396
Karar No: 2020/6027
Karar Tarihi: 21.12.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/8396 Esas 2020/6027 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, çocuğu cinsel istismar ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, mahkeme suçun özellikleri dikkate alınmadan ve yeterli gerekçeler sunulmadan sanığa fiilin ağırlığına orantılı olmayan bir ceza uygulamıştır. Ayrıca, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu sadece mağdurenin iradesinin ortadan kaldırılması değil, aynı zamanda fiziksel kısıtlamanın da olması gerektiği belirtilerek, sanığın bu suçtan beraat etmesi yerine mahkum edilmesi hatalı bir karardır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61/1. maddesi: ceza belirlenirken dikkate alınması gereken hususlar
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 3/1. maddesi: suç işleyen kişinin hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı bir ceza alması gerektiği belirtilir.
- 5320 sayılı Kanun: Temyiz incelemesi sonucunda hükmün bozulması durumunda yapılması gereken işlemler hakkında düzenlemeler içerir.
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi: Temyiz incelemesi sonucu hükmün bozulması halinde, dava yeniden görülmek üzere ilk derece mahkemesine gönderilir.

14. Ceza Dairesi 2016/8396 E. , 2020/6027 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık hakkında mağdureye yönelik atılı suçtan dolayı temel ceza belirlenirken 5237 sayılı TCK"nın 61/1. maddesinde yedi bent halinde sayılan hususlar ile aynı Kanunun 3/1. maddesinde yer alan "Suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki kanuni düzenleme nazara alınarak dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte değerlendirildiğinde, mahkemece suçun özellik arz etmeyen işleniş biçimi ve benzer olaylardan daha vahim bir hal içermemesinden dolayı alt hadden ayrılmayı gerektirir bir neden bulunmadığı gözetilmeden kanun maddesini tekrardan öte gitmeyen yetersiz gerekçelerle TCK"nın 3. maddesi uyarınca fiilin ağırlığıyla orantılı olmayacak şekilde teşdit uygulanması,
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Çocuğun cinsel istismarı suçunun işlendiği sırada ve eylemle sınırlı süre ile mağdurenin iradesiyle hareket edebilme imkanının ortadan kaldırılmasının kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturmayacağı, kişinin vücudunun suçun konusu olması sebebiyle, mağdurenin hareket edebilme özgürlüğü ortadan kaldırılmadan bu suçun işlenemeyeceği, dosya kapsamına göre de sanığın farklı tarihlerde ekmek almak için evine gelen mağdurenin rızası hilafına cinsel istismar eylemlerinde bulunduğu sırada ve eylemlerle sınırlı süreyle mağdureyi alıkoyması şeklinde gerçekleşen olayda kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun kanuni unsurları itibarıyla oluşmadığı gözetilerek bu suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısı ile sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.