Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/15079 Esas 2018/414 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/15079
Karar No: 2018/414
Karar Tarihi: 06.02.2018

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/15079 Esas 2018/414 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, davalıyla ticari ilişkisi olmadığını ve davalıya borçlu olmadığını iddia ederek menfi tespit davası açmıştır. Mahkeme, davanın kabulüne karar vermiş ve ardından davacı vekilinin talebi üzerine kararın hüküm kısmında bir düzeltme yapmıştır. Davacı vekili, yapılan düzeltmenin yanlış olduğunu belirterek itiraz etmiştir. Ancak mahkeme, düzeltmenin yapılamayacağına hükmetmiştir. Davacı vekilinin temyiz itirazları reddedilmiş ve karar onanmıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri ise belirtilmemiştir.

19. Hukuk Dairesi 2016/15079 E. , 2018/414 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen ilk hükmün temyiz edilmeyerek kesinleşmesinden sonra tavzih talebinin reddine yönelik olarak verilen ek kararın süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili,davalı ile aralarında ticari ilişki olmadığını, davalıya verilen senetten dolayı borçlu bulunmadığının tespiti isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacının davalıya senet nedeniyle borcunun bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davacı vekili, 16/06/2016 havale tarihli dilekçesi ile kararın hüküm kısmında "Davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiği anlaşıldığından karar tarihinde yürürlükte bulunan avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre hesaplanan 1.740,00 TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine" şeklinde hata yapıldığını, "karar tarihinde yürürlükte bulunan avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre hesaplanan 1.740,00 TL maktu vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine" şeklinde düzeltilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, 23/06/2016 tarihli ek karar ile hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçların tavzih yoluyla düzeltilemeyeceği gerekçesiyle istemin reddine karar verilmiş, ek karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin ek karara yönelik yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan ek kararın ONANMASINA, fazla yatırılan peşin harcın istek halinde davacıya iadesine, 06/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.