MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İtirazın Kaldırılması Ve Tahliye

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile tahliye talebi konusuz kaldığından tahliye talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş olup hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

K A R A R

Davacı alacaklı 01.04.1994 başlangıç tarihli yazılı kira akdine dayanarak 20.11.2014 tarihinde haciz ve tahliye talepli olarak başlattığı icra takibi ile 2009 yılı aralık ayından 2014 yılı Kasım ayına kadarki ödenmeyen 11.220,00 TL kira alacağının faiziyle tahsilini talep etmiş, ödeme emri davalı borçluya 24.11.2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davalı borçlu 25.11.2014 tarihli itiraz dilekçesinde, öncelikle alacağın zamanaşımına uğradığını, alacaklı kiraya verene 2009 yılından bu yana aylık 80 TL kira bedeli verdiğini, 3.750 TL’ye çatıyı yaptırdığını, çatı masrafını kiradan mahsup ettiğini, 60 ay gibi bir süre kiranın ödenmemesinin hayatın akışına aykırı olduğunu ileri sürerek takibe itiraz etmiştir. Ödeme emrine davalı borçlu tarafından itiraz edilmesi üzerine, davacı alacaklı İcra Mahkemesine başvurarak itirazın kaldırılması ve tahliye isteminde bulunmuştur.
Mahkemece verilen ilk kararda, borçlu davalının itiraz dilekçesinde kira akdine itiraz etmediği, ödemeyle ilgili yazılı belgede ibraz edemediği gerekçesiyle davacının davasının kabulü ile davalının itirazının kaldırılmasına, icra takibinin devamına ve davalının asıl alacağın % 20 si oranında icra inkar tazminatına mahkumiyetine karar verilmiştir.
Dava, kira alacağının tahsili için başlatılan takibe itirazın kaldırılması ve tahliye istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen ilk kararın davalı tarafça temyizi üzerine Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 23.02.2016 tarihli ve 2015/5051 Esas, 2016/1248 Karar sayılı ilamı ile; “1. Davalının tahliyeye yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; ...Davacı, İİK"nin 269/1.maddesinin göndermesiyle uygulanması gereken 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 315. maddesinde öngörülen 30 günlük süreyi beklemeden 22.12.2014 tarihinde tahliye isteminde bulunmuştur. Ödeme süresi dolmadan ve temerrüt gerçekleşmeden tahliye istenemez. Bu nedenle tahliye isteminin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde tahliyeye karar verilmesi doğru değildir. 2. Davalının alacağa ilişkin temyiz itirazlarına gelince, ...davalı borçlunun kabul ettiği miktar üzerinden yaptığı ödemeler konusunda bilirkişi raporu alınarak sonucuna göre alacak hakkında bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.” gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Yine Dairemizin 02.04.2018 tarihli ve 2018/1936 Esas, 2018/10458 Karar sayılı ilamı ile; “...Mahkemece bozmaya uyulduğu halde bozma gerekleri yerine getirilmemiştir. Bozma ilamı ile davalı borçlunun kabul ettiği miktar olan 80,00 TL kesinleşmiştir. Bu durumda mahkemece davalının kabul ettiği 80,00 TL üzerinden yaptığı ödemelerin değerlendirilmesi gerekirken bozma içeriğine uygun olmayan ve 80,00 TL üzerinden ÜFE oranı baz alınarak yaptırılan bilirkişi incelemesi ile belirlenen kira miktarı doğrultusunda itirazın kaldırılmasına karar verilmesi yerinde olmamıştır.” gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyulmak suretiyle yapılan yargılama sonunda; davalı kiracı taşınmazı tahliye ettiğinden davacının tahliye talebi konusuz kaldığından bu hususta karar verilmesine yer olmadığına, hükme esas alınan bilirkişi raporuna göre borçlu davalının 4.800,00 TL borcu olduğu anlaşıldığından davacının davasının kısmen kabulüne, icra takibinin 4.800,00 TL üzerinden devamına ve bu miktar üzerinden davalının % 20 icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmiş, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1. Dosya kapsamına, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçelere göre temyiz eden davacı tarafın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının REDDİNE,
2. Davacı vekilinin vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Davacı vekili dava dilekçesinde, davalının takibe yönelik itirazının kaldırılmasını ve kiralananın tahliyesini istemiş, Mahkemece davanın kısmen kabulüne, davacının tahliye talebi konusuz kaldığından tahliye talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına, davalının itirazının kısmen kaldırılmasına, icra takibinin 4.800,00 TL üzerinden devamına karar verilmiş, ancak kendisini vekille temsil ettiren davacı taraf lehine vekalet ücretine hükmedilmemiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verildiğine göre, kendisini vekille temsil ettiren davacı taraf yararına karar tarihindeki Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde bu hususta bir karar verilmemesi doğru değil ise de, bu yanlışlığın düzeltilmesi için yeniden yargılama yapılmasında yarar bulunmadığından, hükmün 7. fıkrası olarak "Karar tarihinde yürürlükte bulunan A.A.Ü.T"ne göre belirlenen 906,00 TL maktu vekalet ücretinin davalı taraftan alınarak davacıya verilmesine"" ibaresi eklenmek suretiyle, hükmün düzeltilmiş bu şekli ile HMK"nin 370/2. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, taraflarca İİK"nin 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 09/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.