Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/10635 Esas 2022/7481 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, hakaret, tehdit, kasten yaralama
...

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükme yönelik sanık ve müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında doğrudan tayin olunan adli para cezasının miktarına göre hükmün kesin nitelikte olduğu anlaşılmakla; yerel mahkeme tarafından CMUK.nın 315. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık ve müdafinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan temyiz isteminin reddine ilişkin 15.07.2015 tarihli ek kararın ONANMASINA,
2- Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükme yönelik sanık ve müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK.nın 106/1.1.cümle maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı ve bu suçun uzlaşma kapsamında olmayan hürriyeti tahdit suçu ile aynı zamanda işlenmediği nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeksizin hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA,

./..

S/2

3-Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanık ve müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Tüm dosya kapsamına göre; olay tarihinde sabah 07:30 sıralarında mağdurenin Tekirdağ'da bulunan ailesinin yanına gitme hususunda eşi olan sanık ile tartıştıkları, sanığın mağdureye kafa atıp basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaraladığı ve akabinde evin dış kapısını mağdurenin üzerine kilitleyip evden ayrıldığı, mağdurenin yakınlarına haber vermesi neticesinde durumun Emniyet birimine ihbarı sonucu polis ekibinin çilingir çağırarak kilitli kapıyı açtırıp mağdurenin kurtarıldığı olayda; sanığın eyleminin, kül halinde 5237 sayılı TCK'nın 109/2, 109/3-e. maddelerinde yer alan cebir uygulamak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu, kasten yaralamanın suçun unsuru olduğu ayrı bir suç olarak değerlendirilmeyeceği, 5237 sayılı Kanunun 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren 5237 sayılı TCK'nın 109/2, 3-e. maddesi gereğince hüküm kurulması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde temel cezanın TCK.nın 109/1. maddesi üzerinden tayin edilmesi ve eylemin bölünerek kasten yaralama ile hürriyeti tahdit suçlarından ayrı ayrı hükümler kurulması,
Yasaya aykırı, sanık ve müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 321. ve 326/son. maddeleri gereğince BOZULMASINA, 18.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.