Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/29372 Esas 2015/29565 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
Yerel mahkeme kararının davalı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 29.01.2015 gün ve 2013/ 8085 Esas, 2015/ 2813 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporunun sonuç kısmı 1. Seçeneğinin hükme esas alındığı gerekçesi ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı Kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Dairemizin “Mahkemece karar gerekçesinde ibraz edilen ücret bordroları esas alınarak, davacının 1.350,00 TL brut, 1.075,78 TL net ücretle çalıştığının kabul edildiğinin açıklanmasına rağmen hüküm de ise 12/12/2012 tarihli bilirkişi raporunun sonuç kısmı 1. seçenek kabul edilerek davacının aylık net 2.500,00 TL ücretle çalıştığı benimsenerek karar verildiği anlaşılmıştır. Yerel mahkeme kararının gerekçesi ile hüküm fıkrası arasında çelişki oluştuğundan HMK.nun 298/2. maddesine aykırı olan kararın bozulması gerekmiştir ” gerekçesi ile verilen kararına karşı yerel mahkemece “Bilirkişi raporu sonuç kısmı 1. seçenekte raporun 2. sayfasında yazılan 5.161,60 TL ücret alacağı bordroda yazılan ücret esas alınarak hesaplanmıştır. Bilirkişi raporu "sonuç kısmı 1. seçeneği" hükme esas alındığı için hükmün gerekçesi ile kısa karar ve hükmün kendisi arasında bir çelişki söz konusu değildir ” gerekçesi ile direnilmiş olup, bozma kararının yerinde olmadığı, direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 22/10/2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.