Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2013/15489 Esas 2014/17987 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Adana 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 09/05/2013
NUMARASI : 2012/797-2013/251

Davacı, sigortalılık başlangıç tarihinin 18 yaşı olduğunun ve 18 yaşından önceki çalışmalarının malullük, yaşlılık ve ölüm sigortalarına esas olacağının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, davacının sigortalılık başlangıç tarihinin 01.01.1987 olduğunun tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının Kurum’a intikal tarihi 28.11.1986 olan işe giriş bildirgesi ile 17.11.1986 tarihinde Sümerbank Adana Pamuk Sanayi Müessesesinde işe başladığı, 01.01.1970 doğumlu olan davacının işe giriş tarihinde henüz 17 yaşında olup 3308 sayılı Yasa gereğince öğrenci – çırak olduğu anlaşılmaktadır.
506 sayılı yasa kapsamında sigortalı sayılabilmek için Yasanın 2. maddesinin öngördüğü koşulların gerçekleşmesi yeterli bulunmamaktadır. Sigortalılık niteliğinin kazanılması yolunda yasanın 3. maddesinde öngörülen kapsam dışı bırakılan kişilerden olunmaması gerekir. Yasada sayılan bu kişiler, görünürde sigortalılık koşulları taşımalarına karşın, 506 sayılı Yasa sistemi dışında tutulmuşlardır. Çıraklar ise sadece belli sigorta kolları için kapsama alınabilirler. Yasal statüleri bunların uzun vadeli sigorta kollarından yararlanmasına engeldir.
Çıraklık sözleşmesi ile çalışılan süreler, kısa vadeli sigorta kollarına tabidir. Çırakların 506 sayılı Yasanın 3-II/B maddesi uyarınca, uzun süreli sigorta kolları ile malullük,yaşlılık ve ölüm sigortaları hükümlerine tabi olmayacakları yasada açıkça belirtilmiştir. Bu nedenle, çıraklık döneminin hizmet akdine dayalı geçen sürelerden bulunmadığı ve bu davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 79/10 maddesine uygun düşmediği ortadadır. Mahkemece bu hususun gözardı edilerek sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
O halde davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 18/09/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.