Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2014/4716 Esas 2015/2463 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : İş Mahkemesi

Dava rücûan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ve davalı avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanunun 21. maddesi olup, anılan düzenlemeye göre, tazmin sorumlularının Kurum karşısındaki sorumluluğu “...sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı…” bulunmakta olup, Mahkemece, alınan gerçek zarar tavan hesap raporundaki eksikliklerin sonuca etkili olmadığı, Kurumun rücû alacağının, hak sahiplerine bağlanan ilk peşin değerli gelirler ile gerçek zarar tutarı karşılaştırıldığında, düşük olan ilk peşin değerin kusur karşılığı olan 26.874,46 TL ile sınırlandırılması gerektiği halde, Mahkemenin gerekçesine göre; rücu alacağının gerçek zarar miktarı olan 51.819 TL olarak belirlenmesi isabetsizse de, bu davadaki talep miktarı ve hükmedilen tutar gözetildiğinde bu davada sonuca etkili olmadığının anlaşılmasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 17.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.