MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki cezai şartın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı; ... Optik"in mesul müdürü olduğunu, davalı Kurumun, kendilerine fatura edilen ... isimli hastaya verilen reçetenin sahte olarak düzenlendiği iddiasıyla Görmeye Yardımcı Tıbbi Malzeme Sözleşmesinin 8.1.18. maddesinde yer alan "Müessese sahibi/mesul müdür veya müessesede çalışanlar tarafından reçete/reçete eki belgede haksız kazanç elde edilmesini sağlayacak nitelikte tahrifat yapıldığının veya sahte reçete/reçete eki belgenin Kuruma fatura edildiğinin tespit edilmesi halinde, 30.000 (otuzbin) TL cezai şart uygulanarak sözleşme feshedilir ve 6 (altı) ay süreyle sözleşme yapılmaz." hükmüne dayanarak kendileri hakkında cezai işlem uyguladığını, cezanın haksız olduğunu, reçetenin sahte olarak düzenlenmediğini, reçetede yer alan protokol numarasının gerçek olduğunu, ayrıca reçete üzerinde doktor imzasının bulunduğunu ileri sürerek, davalıya borçlu olmadığının tespitine, davalı tarafından verilen 30.000,00 TL cezai şart ve altı ay süreyle sözleşmenin feshine ilişkin cezanın iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne, davacının davalı tarafa borçlu olmadığının tespiti ile davalı tarafından verilen 30.000,00 TL cezai şart ve altı ay süreyle sözleşmenin feshine ilişkin cezanın iptaline karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davalı SGK Başkanlığı"nın, 492 Sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 Sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olmasına göre davalı Kurumdan harç alınması olanaksızdır. Buna göre, davalının harçtan muaf tutulması gerekirken, bakiye harcın davalıdan tahsiline karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, usulün 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 2. bendinin hükümden çıkartılarak yerine “Davalı harçtan muaf olduğundan davalıdan harç alınmasına yer olmadığına, davacı tarafından yatırılan peşin harcın kararın kesinleşmesinden sonra istem halinde davacıya iadesine” cümlesinin yazılmasına, hüküm fıkrasının 3. bendi hükümden çıkartılarak yerine "Davacı tarafça yapılan bilirkişi ücreti 350,00 TL, tebligat gideri 94,00 TL, havale ücreti 13,00 TL ve müzekkere gideri 184,20 TL"den ibaret toplam 641,20 TL yargılama giderinin davalı taraftan alınarak davacı tarafa verilmesine, "söz ve rakamlarının yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.