Hakaret suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 125/1, 125/3-a, 125/4, 62/1 ve 52/1-2. maddeleri uyarınca dört defa 7.100,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Tuzluca Asliye Ceza Mahkemesinin 27/01/2012 tarihli ve 2011/104 esas, 2012/166 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 15/06/2016 gün ve 2016/233491 sayılı istem yazısıyla Dairemize gönderilen dava dosyası incelendi.
İstem yazısında; “Her ne kadar sanık bu suçu diğer sanıklar ..., ... ve ... ile birlikte işlemiş ise de; sanıklar hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kurulan hükmün henüz hukukî bir sonuç doğurmadığı, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmediği ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranıldığı takdirde, açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak, davanın düşmesine karar verileceği, sanıklar tarafından denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmesi hâlinde ise 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11. maddesi uyarınca mahkemece geri bırakılan hükmün açıklanmasına karar verileceği ve söz konusu hükmün açıklanmasından sonra kanun yollarına tabî olacağı düşünülerek yapılan incelemede;
Tuzluca Cumhuriyet Başsavcılığının 26/06/2011 tarihli ve 2010/418 soruşturma, 2011/154 esas ve 2011/89 sayılı iddianamesinde müştekilere hitaben hakarette bulunduğu iddiası ile sanık hakkında yapılan yargılama sonucu her bir şikâyetçi yönünden ayrı ayrı hakaret suçundan mahkûmiyet hükmü kurulmuş ise de; sanığın eyleminin müştekilerin hepsine birden hakaret etme şeklinde olduğu, bu nedenle eyleminin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 43/2. maddesinde yer alan "Aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda da, birinci fıkra hükmü uygulanır." şeklindeki düzenleme gereğince zincirleme suç hükümlerine uyduğu gözetilmeden, dört ayrı müştekiye yönelik dört ayrı eylem kabul edilerek sanığın dört kez cezalandırılması suretiyle fazla ceza tayin edilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme;
5237 sayılı TCK’nın “Zincirleme Suç” başlıklı 43. maddesinin 1. fıkrasında; “Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır. Bir suçun temel şekli ile daha ağır veya daha az cezayı gerektiren nitelikli şekilleri, aynı suç sayılır. Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır” şeklinde zincirleme suç tanımlanmış, ikinci fıkrasında ise; “Aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda da, birinci fıkra hükmü uygulanır” denilmek suretiyle zincirleme suçtan farklı bir müessese olan, aynı nev’iden fikri içtima kuralı düzenlenmiştir.
Türk Ceza Kanunu sistematiğinde, kural olarak yasadaki suç tanımına uygun her bir netice ayrı bir suç oluşturmasına karşın, bu kuralın istisnaları olarak, TCK’nın “suçların içtimaı” bölümünde, 42, 43 ve 44. maddelerine yer verilmiştir. Aynı nev’iden fikri içtima halinde, fiil yani hareket hukuksal anlamda tektir ve bu fiille aynı suç birden fazla kişiye karşı işlenmektedir. Bu durumda hareket tek olduğu için, fail hakkında tek bir ceza verilecek, ancak bu ceza mağdur sayısı fazla olduğu için, TCK’nın 43/1. maddesine göre artırılacaktır. (Ceza Genel Kurulunun 05/06/2012 tarih ve 15/491-219 sayılı ilamı da bu doğrultudadır.)
İnceleme konusu somut olayda; iddianamede sanık ..."ın, müştekilere “s... olun gidin burdan, burası bize aittir, burayı terk edin, siz rüşvet almışsınız, sizin ananızı avradınızı sinkaf ederiz, gitmezseniz sizi döveriz" dediğinin iddia edildiği, mahkemece de eylemin bu şekilde kabul edildiğinin anlaşıldığı, ancak sanığın müştekilere bu sözlerle, aynı anda ve tek bir fiille hakarette bulunması şeklinde gerçekleşen eylemi nedeniyle, TCK’nın 43. maddesinde düzenlenen zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerekirken, her bir müşteki için ayrı ayrı ceza verilmesinin hukuka aykırı olduğu belirlenmekle kanun yararına bozma talebinin kabulü gerekmiştir.
Sonuç ve Karar:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın, düzenlediği tebliğnamedeki düşünce kısmen yerinde görüldüğünden,
1-Hakaret suçundan sanık ... hakkında, ... Asliye Ceza Mahkemesinin 27/01/2012 tarihli ve 2011/104 esas, 2012/166 sayılı kararının, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2-Karardaki hukuka aykırılık aynı Kanun maddesinin 4-d fıkrasına göre, sanığa daha hafif bir cezanın verilmesini gerektirmekle, TCK’nın 125/3-a maddesi uyarınca, mahkemece adli para cezasının tercih edilmiş olduğu da gözetilerek, 365 gün karşılığı adli para cezası ile cezalandırılmasına,
3- TCK’nın 125/4. maddesi uyarınca cezanın takdiren 1/6 oranında arttırılarak, 425 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına,
4- Sanığın hakaret suçunu birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlemesi nedeniyle cezasının TCK’nın 43/2. maddesi uyarınca takdiren 1/4 oranında arttırılarak, 531 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına,
5- TCK’nın 62/1. maddesi uyarınca cezanın takdiren 1/6 oranında indirilerek, 442 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına,
6-TCK"nın 52/2. maddesi uyarınca günlüğü takdiren 20 TL"den paraya çevrilerek sanığın, 8.840,00 TL adli para cezasıyla CEZALANDIRILMASINA,
7-TCK"nın 52/4 maddesi gereğince adli para cezasının birer ay arayla 24 eşit taksitler halinde ödenmesine,
8- İnfazın bu miktar üzerinden yapılmasına, 24.10.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.