Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : 1.957,31 TL maddi ve 5.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Dairemizce verilen 03.12.2013 gün ve 2013/13643 Esas - 2013/27719 sayılı karara Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca, manevi tazminata ilişkin bozmanın yerinde olmadığı değerlendirilerek, dava dilekçesinde herhangi bir tazminat miktarı belirtmeyen davacıya dilekçesinin açıklattırıldığı Erciş Ağır Ceza Mahkemesi"nde davacı 60,000 TL maddi ve 30,00 TL manevi tazminat talebinde bulunduğunu beyan ettiği, yerel mahkemede yaptığı yargılama sonunda davacının maddi tazminata ilişkin talebini 60.000 TL ve manevi tazminatına ilişkin talebini de 30.000 TL kabul ederek bu miktarlar üzerinde kısmen kabule karar verildiği, bu kabulün dosya kapsamına uygun olduğu, dairenin maddi ve manevi tazminata ilişkin açıklattırmanın yapıldığı Erciş Ağır Ceza Mahkemesi"nin 09.12.2009 tarihli duruşma tutanağını dikkate alarak karar verdiğini, bu tutanağa dikkat edildiğinde maddi tazminat talebine ilişkin miktar yazılırken "60,000" TL olarak virgülden sonra üç sıfır konulmak suretiyle yazıldığını manevi tazminata ilişkin talebin ise "30,00"TL olarak virgülden sonra iki sıfır konulmak suretiyle yazıldığının görüleceği, bu durumda virgülden sonrası rakamları 60.000 TL için kabul edip 30.00 TL için bunu 30 TL olarak kabul etmenin yerinde olmadığı, bu durumdan anlaşılması gereken hususun "30,00" TL yazılırken virgülden sonra bir sıfırın maddi hata sonucu eksik olarak yazıldığının kabul edilmesi olduğu, gerçekte davacının talebinin 30 TL olmadığı dosya kapsamından da anlaşıldığı, 16 aydan fazla tutuklu kalan bir kişinin 30 TL gibi bir miktarı manevi tazminat olarak istemesinin hayatının olağan akışına da aykırı olduğu düşüncesiyle, Van 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.01.2013 tarih 2012/313 Esas – 2013/10 Karar sayılı kararıyla hükmedilen manevi tazminat miktarının talebi aşacak şekilde fazla olması nedeniyle bozulmasına yönelik Dairemiz kararına itiraz edilmekle, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02.07.2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesine eklenen 3. fıkra uyarınca itiraz konusu değerlendirildi;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, dairemizce verilen 03.12.2013 gün ve 2013/13643 Esas - 2013/27719 Karar sayılı kararın kaldırılmasına karar verilmesine ilişkin talebi yerinde görülmediğinden konunun Yargıtay Ceza Genel Kurulunca sonuca bağlanmasının daha uygun olacağı anlaşıldığından, dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.04.2014 tarihinde ..."ın itirazın kabul edilmesi yönündeki görüşü ile oyçokluğuyla karar verildi.