Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/4677 Esas 2020/6205 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/4677
Karar No: 2020/6205

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/4677 Esas 2020/6205 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı-davacı erkeğin temyiz itirazları yersiz sayıldı. Davacı-davalı kadının maddi ve manevi tazminat talepleri kararlaştırıldı ancak daha uygun miktarlarda takdir edilmesi gerektiği belirtildi. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri hakkaniyet ilkesi gereği dikkate alınarak tazminat miktarları yeniden belirlenmeliydi. Karar bu nedenlerle kaldırıldı ve ilk derece mahkemesi kararı bozuldu. İlgili harç İzzettin'e yükletildi ve temyiz peşin harcı yatırılan Çiğdem'e geri verildi.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (Hakkaniyet İlkesi)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri (Tazminat)

2. Hukuk Dairesi 2020/4677 E. , 2020/6205 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Tedbir Nafakası-Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından erkeğin davası ve fer"ileri yönünden; davalı-davacı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, tazminatlar ve velayet yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın İzzettin"e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Çiğdem"e geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 08.12.2020 (Salı)