MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan ... Eğitim Organizasyon ve Sosyal Hiz. Ltd. Şti. İle İdeal Bilgi Yönetimi Sosyal Sağlık Hiz. Eğitim Tercüme Organizasyon San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalılardan T.C.İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne ait Darülaceze Müdürlüğü bünyesinde çeşitli firmalar adı altında ve diğer davalılar ile bunların oluşturduğu Adi İş Ortaklığı altında sağlık personeli kadrosunda 28.10.2000 tarihinden itibaren kesintisiz ve sürekli olarak 03.07.2012 tarihine kadar hemşire olarak görev yaptığını, çalıştığı dönemlerin çoğunda bayram mesailerini ve yıllık izin ücret alacaklarını almadığını, yaşadığı bir çok sıkıntı nedeni ile memur kadrosu çıkması sonrası 03.07.2012 tarihinde sosyal haklarının ödenmesi talebini içerir dilekçesi ile gerek asıl işverene ve gerekse diğer davalılara bildirimde bulunarak işinden ayrılmak zorunda kaldığını, davacının hemşire olarak 11 yıl 8 ay 6 gün çalıştığını, son brüt ücretinin 2.216,25 TL olduğunu, bu ücreti yanında 22 gün için günlüğü 9,00 TL yol ücreti, yemek ve servis hizmeti gibi sürekli sağlanan sosyal yardımlardan yararlandığını, davacının 2007 Kurban Bayramı’ndan 57 saatlik fazla çalışma ücretinin davalı yanca ödenmediğini, davacının 2008 yılından 20 gün, 2009 yılından 20 gün, 2011 yılından 7 gün, 2012 yılından 10 gün olmak üzere kullanmadığı izin olduğunu, davacının Kadıköy İş Kurumu’na da başvurduğunu iddia ederek; yıllık izin ücret alacağı, genel tatil ücret alacağının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ... vekili, 4857 Sayılı Yasa gereği talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının Belediye çalışanı olmadığını, özel hukuk kişisi firmaların çalışanı olduğunu, bu nedenle kendilerine husumet yöneltilemeyeceğini, Belediye ile yüklenici arasında bir eser sözleşmesi olması halinde müvekkili Belediyeye husumet yöneltilemeyeceğini, Belediye’nin ihale makamı olduğunu, Belediye’nin ihaleyle iş verdiği firmalarla birlikte sorumlu olduğunu gösteren bir sözleşme ve benzeri belge bulunmadığını, ihale yoluyla yaptırılan hizmetlerde işçilerin işe alınması, çıkarılması, haklarının belirlenmesi hususlarında Belediye’nin herhangi bir belirleyiciliği olmadığını, Yargıtay kararlarına göre asıl işveren alt işveren ilişkisinden söz edilebilmesi için işin gereklilik arzetmesi ve anahtar teslim verilmemiş olması gerektiğini, davacının Belediye’nin değil diğer firmaların işçisi olması nedeniyle iş akdi kapsamında hak ve alacaklarının diğer firmalarca belirlenebileceğini, savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı/Şirketler vekili, davacı ile müvekkili Adi Ortaklığın 01.04.2012 tarihinde belirli süreli iş sözleşmesi imzaladıklarını, davacının kendi dönemlerine rastlayan işçilikten kaynaklı tüm hak ve alacaklarının kendisine ödendiğini, savunarak haksız taleplerinin reddini talep etmiştir. Davalı vekili, cevap dilekçesi ile açmış olduğu karşı davada; davacının müvekkili şirket ortaklığında istihdam edildiği dönemde Sağlık Bakanlığı’na ataması yapıldığı gerekçesiyle 03.07.2012 tarihinde istifa ettiğini beyan ettiğini, davacı/karşı davalının çalıştığı süre dikkate alındığında işverene 8 haftalık ihbar öneli borcu olduğunu, ihbar tazminatı talebine havi karşı davanın kabulünü talep ve dava etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak asıl davanın kısmen kabulüne, karşı davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı şirketler vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı şirketler vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Davacı işçi dava dilekçesinde 2011 yılında 13 gün, 2012 yılında 10 gün izin kullandığını, 2011 yılından 7 gün, 2012 yılından 10 gün kullanılmayan izni bulunduğunu ayrıca 2008 ve 2009 yıllarında da izin kullanmadığını bu yıllardan da 40 gün kullanılmayan izni bulunduğunu iddia ederek alacak talebinde bulunmuştur. Davalı alt işverenler ... ve İdeal firmaları dosyaya davacının 2011 yılında 20 gün, 2012 yılında 20 gün ücretli izin kullandığına dair imzalı izin belgesi sunmuştur. Mahkemece bu belgeler dikkate alınmamıştır. Davacının 2008 ve 2009 yıllarında hak edilen 40 gün ücretli izin hakkının kullandırıldığına ilişkin ise belge ibraz edilememiştir. Bu durumda davacı işçinin kullanılmayan ücretli izin hakkının talepte gözetilerek 40 gün olarak belirlenip sonuca gidilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile kullanılmayan ücretli izin süresinin 47 gün olarak tesbiti hatalıdır.
İş Kanununun 2/6 maddesi uyarınca asıl işverenin sorumluluğu alt işverenin sorumluluğu ile sınırlı olduğundan bozma sonrasında yeni kurulacak hükümde bu hususta gözden kaçırılmamalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 22/01/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.