MAHKEMESİ : Yargıtay 4. Hukuk Dairesi (İlk Derece)

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan incelemesi sonucunda ilk derece mahkemesi sıfatıyla Yargıtay 4. Hukuk Dairesince;
“DAVA: Dava dilekçesinde, Kayseri Ağır Ceza Mahkemesi ve Manisa Ağır Ceza Mahkemesi"nin kararları ile davacı hakkında mahkumiyet hükümleri verildiği; ancak, cezanın infazında yanlışlıklar yapıldığı ve bu yöndeki itirazların reddedildiği; en son yapılan itiraz üzerine Ordu 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından geçmişe dönük olarak şartla tahliye kararı verildiği; buna göre, davacının 3 yıl 6 ay 27 gün haksız olarak cezaevinde tutulduğu; yasanın açık hükmüne aykırılık ve hakkın yerine getirilmemesi nedeniyle ilgili hakim ve Cumhuriyet Savcılarının sorumluluğunun söz konusu olduğu ileri sürülerek, 50.000,00-TL maddi ve 100.000,00-TL manevi tazminata hükmedilmesi, talep ve dava olunmuştur.
CEVAP: Cevap dilekçesinde, dava şartlarının gerçekleşmediği ve sorumluluk koşullarının da oluşmadığı savunulmuştur.
GEREKÇE: Dava, hakimlerin hukuki sorumluluğu hükümlerine dayalı olarak maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir.
Dava şartı niteliğindeki görev sorunu, kendiliğinden ve öncelikle irdelenmelidir. (HMK m.114, m.115 ve m.138).
Yargılama aşamasında ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6545 sayılı Yasa"nın 70. ve 86. maddeleri hükümleri uyarınca, suç soruşturması veya kovuşturması sırasında yapılan her türlü işlem veya alınan kararlar nedeniyle hakimler ve Cumhuriyet savcıları hakkında açılan davaların ağır ceza mahkemeleri tarafından hükme bağlanacağı ön görülmüş; diğer yandan, CMK"nun 142. maddesi ile de zarara uğrayanın oturduğu yer ağır ceza mahkemesi yetkili kılınmıştır. Açıklanan nedenlerle, aşağıdaki şekilde karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM: Gerekçe uyarınca;
1-6545 Sayılı yasanın 70.maddesi ile değişik CMK.nun 141/3.maddesi ile 142. maddesi uyarınca mahkememizin görevsizliğine,
2-Dosyanın talep halinde görevli Bursa Nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesi"ne gönderilmesine,
3-Takdiren para cezası tayinine yer olmadığına,
4-Yargılama giderlerinin görevli mahkemede gözetilmesine,”
Dair oybirliği ile verilen 24.03.2015 gün ve 2011/46 E., 2015/14 K. sayılı karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Davacı tarafın temyiz isteminin süresinde olduğunun anlaşılmasından ve dosyadaki tüm kağıtların okunmasından sonra gereği düşünüldü:
Dava, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 46. maddesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.
Davacı vekili, Kayseri Ağır Ceza Mahkemesi’nin ve Manisa Ağır Ceza Mahkemesi’nin kararları ile davacı hakkında mahkûmiyet hükümleri verildiğini, ancak cezanın infazında yanlışlıklar yapıldığını ve bu yöndeki itirazlarının reddedildiğini, en son yapılan itiraz üzerine Ordu 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından geçmişe dönük olarak şartla tahliye kararı verildiğini, buna göre, davacının 3 yıl 6 ay 27 gün haksız olarak cezaevinde tutulduğunu, 4616 sayılı 23 Nisan Tarihine Kadar İşlenen Suçlardan Dolayı Şartla Salıvermeye Dava ve Cezaların Ertelenmesine Dair Kanun’un davacı lehine olan şartla salıverme hükümlerinin uygulanmadığını, yasanın açık hükmüne aykırılık ve hakkın yerine getirilmemesi nedeniyle ilgili hâkim ve Cumhuriyet Savcılarının sorumluluğunun söz konusu olduğunu ileri sürülerek 50.000,00 TL maddi ve 100.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... Hazinesi vekili davacı tarafından Hazine aleyhine Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesinde açılan tazminat davasının reddine karar verildiğini, kararın temyiz edildiğini, Yargıtay’daki incelenmenin tamamlanmadığını, kararın mevzuata uygun olarak verildiğini, verilen kararlarda kusur, kast ve ihmalin bulunmadığını, HMK’nın 46. maddesinde belirtilen koşulların oluşmadığını, dava konusu karar nedeniyle uğranıldığı iddia edilen zararın dayanağının bulunmadığını, sorumluluğu ispata yarayacak yeterli delillerin sunulmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Özel Dairece yukarıda başlık bölümüne alınan gerekçe ile 6545 sayılı Kanunun 70. maddesi ile değişik Ceza Muhakemesi Kanununun (CMK) 141/3. maddesi ile 142. maddesi uyarınca mahkemenin görevsizliğine, dosyanın talep halinde görevli Bursa Nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bilgi ve belgelere, daire kararında açıklanan gerektirici nedenlere, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun olduğu tespit edilen Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın onanması gerekir.
SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, gerekli temyiz ilam harcı peşin alındığından başka harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 22.11.2017 gününde oy birliği ile karar verildi.