Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2014/2584 Esas 2015/8819 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

6100 sayılı HMK’nin Geçici 3/2.maddesi delaletiyle mülga 1086 sayılı HUMK 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1.820,00-TL’ye çıkarılmıştır.
Davada, 1.783,26 TL maddi tazminat ile 1.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiş olup, temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden maddi ve manevi tazminat yönünden karar ayrı ayrı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 17.06.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.