Tebliğname No : 15 - 2013/188709

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 01/04/2013
NUMARASI : 2012/1997, 2013/364
SANIK : O.. Ç..
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma



Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün, şikayetçi Ankara Anaonim Türk Sigorta Şirketi vekilinin yüzüne karşı verilmesi ve şikayetçi vekilinin temyiz talebinde bulunmaması karşısında, sonuca etkili olmadığından tebliğnamedeki (1) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Şikayetçi A.. Ş.. ile imzaladığı 21/07/2004 tarihli acentelik sözleşmesi gereğince şirketin acentesi olarak çalışan sanığın, şirket adına tahsil ettiği prim bedellerini şikayetçi şirket hesabına aktarmadığı, bunun üzerine şikayetçi tarafından sanığa gönderilen Beyoğlu 10. Noterliği"nin 26/05/2011 tarih ve 18100 yevmiye numaralı ihtarnamesi ile acentelik sözleşmesinin fesh edildiği ve şirket nam ve hesabına toplanan 40.930 TL"nin ödenmesi talep edildiği halde sanığın herhangi bir ödeme yapmadığı anlaşılmakla, eylemin hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiş; sanığın, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda şikayetçi şirkete karşı aynı suçu birden fazla kez işlemesi nedeniyle TCK2nın 43/1. maddesinde düzenlenen zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın acentelik sözleşmesi imzalanırken şikayetçi şirkete 50.000 TL bedelli konut ipoteğini teminat olarak verdiğine, bu nedenle atılı suçun unsurları itibariyle oluşmadığına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Hapis cezası alt sınırdan tayin olunduğu halde, ayrıca yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden aynı gerekçeyle adli para cezasına esas alınması gereken tam gün sayısının alt sınırdan uzaklaşılarak tayini suretiyle çelişkiye düşülmesi,
2-5237 sayılı TCK"nın 51. maddesi uyarınca hapis cezasının ertelenmesi mümkün olmasına, adli para cezasının ertelenmesi olanaklı bulunmamasına rağmen, ertelemenin sadece hapis cezasını içerdiğini belirten bir ifade kullanılmaksızın, her iki cezayı kapsar biçimde sanık hakkında tayin olunan cezanın ertelenmesine karar verilmesi,
3-Sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının ertelenmesine karar verilmesine rağmen, TCK"nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmesi suretiyle TCK"nın 53/4. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla "30 gün", “25 gün” ve “500 TL" adli para cezası terimlerinin tamamen çıkarılarak, yerlerine sırasıyla "5 gün", “4 gün” ve "80 TL" adli para cezası ibarelerinin eklenmesi; TCK"nın 51. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımda yer alan “verilen cezanın” ibaresinin, “verilen hapis cezasının” şeklinde düzeltilmesi ve TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın tamamen hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.