
Esas No: 2016/8634
Karar No: 2021/879
Karar Tarihi: 11.02.2021
Danıştay 7. Daire 2016/8634 Esas 2021/879 Karar Sayılı İlamı
T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/8634
Karar No : 2021/879
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Bakanlığı adına
… Gümrük Müdürlüğü …
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına tescilli … tarih ve … sayılı serbest dolaşıma giriş beyannamesi ile 4458 sayılı Gümrük Kanunu'nun 167. maddesinin birinci fıkrasının 12. bendinin (a) fıkrası kapsamında vergiden muaf olarak yurtdışından ithal edilen 1998 model özel tertibatlı araç üzerinde mevcut olan şerhin kaldırılması ile özürlü olmayan 3. kişilere gümrük vergileri ödenmeksizin satışına izin verilmesi istemiyle 28/05/2015 tarihinde yapılan başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Olayda, fiili ithal tarihinde yürürlükte bulunan düzenlemelere göre, araçların malul ve engelli olmayanlara gümrük vergilerinden muaf olarak devredilebilmesi için öngörülen sürenin 10 yıl olarak belirlendiği, bu konuda düzenlemeler arasında farklılık bulunmadığı, bu nedenle, fiili ithal tarihinden başvuru tarihine kadar 6 yıldan fazla süre geçen davacıya ait özel tertibatlı aracın gümrük vergileri istenilmeden muafiyetten yararlanabilecek başka bir malul ve engelli kişiye devri yapılabilecek ise de, malul ve engelli olmayan kişilere vergisiz olarak devri için gerekli 10 yıllık sürenin dolmadığı anlaşıldığından başvurunun reddedilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : 4458 sayılı Yasanın 167. maddesinde herhangi bir süre kısıtlaması getirilmediği, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'nda 5 yıllık süre öngörüldüğü, dolayısıyla Kanunda yer alamayan, sair düzenlemelerle getirilen süreye ilişkin kısıtlamaların hukuka uygun olmadığı ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. … TL maktu harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 11/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.