Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/15439 Esas 2015/29399 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 21/10/2015 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY

Somut uyuşmazlıkta davacı, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız feshedildiğini belirterek, kıdem ve ihbar tazminatı isteğinde bulunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda “davacının iş akdinin davalı işveren tarafından 4857 sayılı İş Kanunun 25/II-h bendi gereğince 14/03/2012 tarihli ihtarname ile feshedildiği, 12/03/2012 tarihli davacının 40 dakika tuvalette uyuduğuna dair beyanına ilişkin tutanak tutulduğu, davacının işyerinin sevk zincirini dikkate almadan rapor aldığı, buna ilişkin savunmasının da alındığı, davacının bu şekilde iş yeri düzenini bozucu mahiyette birden fazla kez hakkında tutanak tutulup savunmasının alındığı genel itibariyle davacının sık sık rapor aldığı bu hususun gerek tanık beyanları gerekse tutanak içerikleriyle desteklendiği, yerleşmiş Yargıtay içtihatlarına göre de işçinin sık sık rapor almasının işverence de haklı nedenle fesih nedeni oluşturduğu, İş Kanunu madde 20 gereğince iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini ispatlama yükümlülüğünün işverene ait olduğu, davalının iş akdini haklı feshettiğinin ispat yükü davalı tarafından yerine getirilmiş olduğu “gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Verilen kararın davacı vekili tarafından temyizi üzerine, çoğunluk görüşü ile yerel mahkeme kararının onanmasına karar verilmiştir.
Dosya içeriğine göre davacının iş sözleşmesi mesai saatleri içinde iki kez yaklaşık 40-50 dakika iş yapmayarak özellikle tuvalette giderek zaman geçirdiği, ihtara rağmen devam ettiği, yapmakla görevli olduğu ödevleri hatırlatıldığı halde yapmama nedeni ile 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/II.h maddesi uyarınca feshedilmiştir. Davacıya daha önce aldığı raporlar nedeni ile ihtar verildiği anlaşılmış ise de bu konu fesih nedeni yapılmamıştır. Ayrıca sık sık rapor alması haklı fesih nedeni değildir. Bu nedenle mahkemenin bu gerekçesi yerinde değildir. Bu gerekçe ile de onanması isabetli olmamıştır.
Diğer taraftan fesih nedeni yapılan 22.02 ve 12.03.2012 tarihli mesai saatleri içinde tuvalette giderek zaman geçirme olayı ile ilgili tutanaklar sonrası davacı savunmasında açıkça bunu kabul etmemiş, mobbing uygulandığını iddia etmiş, savunma yazısını tebliğ eden davacının tek taraflı düzenlenen tutanak ve ihtarları ise tebliğden imtina ettiği belirtilmiştir. Davacının savunmasına ve savunma tebliği ile ihtarın tebliğ edilmemesine ilişkin tutanak yönünden tebliğdeki çelişki dikkate alındığında ispat yükü kendisinde olan işveren haklı nedeni kanıtlayamamıştır. Kaldı ki davalı bu şekilde mesaiden kaçan davacının hangi görevlerini yapmadığını somut olarak ortaya koymamıştır. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/II.h maddesinde belirtilen neden olan görevleri hatırlatıldığı halde ısrarla yapmama nedeninin unsurları oluşmamıştır. Davacının temyizi yönünden kararın bozulması gerekirdi. Çoğunluk görüşünde açıklanan gerekçe ile katılınmamıştır.