MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Denetim görevinin ihmali suretiyle zimmete neden olma
HÜKÜM : Sanık ... hakkında beraat, sanık ... hakkında mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 14/02/2017 tarihli, 2015/5-95 Esas, 2017/71 sayılı Kararına ve benzer uygulamalarına nazaran, sanıklara isnat olunan denetim görevinin ihmali suretiyle zimmete neden olma suçundan CMK"nın 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin kamu davasına katılma olanağı olmadığı, bu itibarla hükümleri temyiz yetkisi bulunmayan Hazine vekilinin bu suçtan verilen beraat ve mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİYLE, incelemenin katılan PTT Genel Müdürlüğü vekilinin sanık ... hakkında verilen beraat, sanık ..."in ise kendisi hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Büyükçekmece PTT merkez şefi ve kasa sorumlusu olan sanığın, denetleme ve kontrolünden sorumlu olduğu veznedar Ender Daştanoğlu"nun kasada biriken 255.000 TL"yi zimmetine geçirmesinde denetim ve kontrollerini zamanında ve usulüne uygun yapmadığı kabul edilerek mahkumiyetine karar verilmiş ise de; adı geçen veznedar hakkında nitelikli zimmet suçundan mahkumiyet hükmü kurulduğu, kuruma karşı gerçekleştirilen hileli faaliyetlerin sanıkların denetimi sonucu ve kısa sürede ortaya çıkarıldığı, olayın ortaya çıkış şekli ve süresi nazara alındığında sanığın üzerine atılı denetim görevinin ihmali suretiyle zimmete neden olma suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı ve beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
5271 sayılı CMK"nın 231/5. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilebilmesi için, aynı maddenin 6. fıkrasında zararın ödenmesi koşulu öngörülmüş ise de; bu koşulun aranabilmesi için suçun niteliğine veya işleniş biçimine ve doğurduğu sonuçlarına göre ortada maddi bir zararın bulunmasının zorunlu olduğu, Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 03/02/2009 tarihli ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 sayılı Kararında da açıklandığı üzere, CMK"nın 231/6-c maddesinde düzenlenen "giderilmesi gereken zarar" kavramının, somut, belirlenebilir maddi zarar olduğu, buna karşın somut olayda sanığın denetim görevinin ihmali sonucunda varsa oluşan zararı giderme zorunluluğu bulunmakla birlikte zimmet sanığının mal edindiği miktarı giderme yükümlülüğünün olmadığı gözetilerek, CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına engel sabıkası bulunmayan sanığın kişilik özellikleri ve duruşmadaki tutum ve davranışları irdelenerek yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususunda ulaşılacak kanaate göre, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının gerekip gerekmediğine karar verilmesi gerekirken, 231/6. maddedeki objektif ve subjektif koşullar değerlendirilmeksizin "zararın karşılanmamış olması" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle CMK"nın 231/5. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen ve adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilen sanık hakkında, aynı Kanunun 53/5. maddesi gereğince, ayrıca, hükümde belirtilen gün sayısının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının hüküm fıkrasında gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA 10/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.