Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2022/650 Esas 2022/7712 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
...

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükümden önce 05.08.2017 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7035 sayılı Kanunun 21. maddesi ile 5271 sayılı CMK.nun 291. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen ve bölge adliye mahkemelerinin kararlarına karşı yedi gün olarak öngörülen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği; ancak bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay'dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK.nın 305 ila 326. maddelerinin uygulanması gerektiği ve 1412 sayılı CMUK.nın 310. maddesi uyarınca da temyiz süresinin bir hafta olduğu gözetilmeden temyiz süresinin 15 gün olduğu belirtilmek suretiyle yanıltıcı ifade kullanılmış olması, kanun yoluna ilişkin süreler konusunda 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununda ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununda farklı düzenlemelere yer verilmesi, 7035 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten sonra temyiz süresi konusunda tereddütler oluşması ve ilk derece mahkemelerince yanıltıcı ifadeler kullanılmasının, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 13.10.2015 gün, 2015/11-120 Esas, 2015/313 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, avukatlar da dahil olmak üzere başvurucuların kanun yolunda yanılmalarına sebep olduğu gibi, Anayasa Mahkemesi'nin 09.06.2016 tarihli (Başvuru Numarası: 2014/4987) ve 22.09.2016 tarihli (Başvuru Numarası: 2014/1382) kararlarına göre bu durumun adil yargılanma hakkı kapsamında mahkemeye erişim hakkının ihlali niteliğinde bulunması nedenle sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
CMK.nın 237/1 maddesinde yer alan ve kamu davasına katılma hakkına sahip olanların mağdur, suçtan zarar gören ve malen sorumlu olanlar olarak sayıldığı;
./..

S/2


doktrinde ve uygulamada; suçtan zarar gören kavramının mağduru da kapsadığı; 5237 sayılı TCK.nın 245/1. maddesinde düzenlenen başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçunun mağduru kart sahibi olup, banka tarafından üretilmiş kredi kartının henüz sahibine teslim edilmeden kullanılması halinde suçun mağdurunun banka olacağı, gerekçeli kararın mağdur Türkiye Halk Bankası A.Ş'ye tebliğ edildiği ancak katılma yolunda bir irade beyanında bulunmadığı gibi karara yönelik de temyiz yasa yoluna başvurmadığının anlaşılması karşısında;tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK.nın 21/1. maddesinde, suçun kanuni tanımındaki unsurların bilerek ve istenerek gerçekleştirilmesinin "kast" unsurunu oluşturacağının hükme bağlandığı; aynı Kanun maddesinin 2. fıkrasında ise olası kastın, kişinin, suçun kanuni tanımındaki unsurların gerçekleşebileceğini öngörmesine rağmen, fiili işlemesi halinde oluşacağının belirtildiği; ancak dosya kapsamına göre sanığın fiili bilerek ve isteyerek gerçekleştirdiği anlaşılmakla, TCK.nın 21/2. maddesinin uygulanma koşulları bulunmadığı halde sanık hakkında TCK.nın 21/2. maddesi uyarınca hükmolunan cezadan indirim yapılarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak; yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazların reddine, ancak;
1- Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin ''12.07.2010'' yerine ''2010'' yazılması,
2- Sanık hakkında hapis cezası yanında hükmolunan adli para cezasının TCK.nın 52/2. maddesine aykırı olarak esas alınan birim gün sayısı belirlenerek paraya çevrilmemesi,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, gerekçeli karar başlığında yer alan suç tarihinin çıkartılarak ''12.07.2010'' yazılması; hüküm fıkrasının 5. bendinden sonra gelmek üzere “Sanığın kişiliği, ekonomik durumuna göre TCK.nın 52/2. maddesi uyarınca 1 gün adli para cezasının günlüğü 20 TL hesabı ile 20 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.