Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18235 Esas 2014/9093 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/18235
Karar No: 2014/9093
Karar Tarihi: 14.04.2014

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18235 Esas 2014/9093 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdi ve sürücü belgesinin geri alınmasına hükmetti. Sanığın asli kusurlu olduğu, ancak yaralanmaların basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek düzeyde olduğu göz önünde bulundurularak, alt sınırdan ceza verilmesi yerine daha fazla ceza verilmesi gerektiği belirtildi. Ancak temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1 ve 22/4. maddelerinde yer alan kusur, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi, suçun işlendiği yer ve zaman gibi ölçütlerin nazara alınması gerektiği ve failin güttüğü amaç ve saik kriterine dayanılamayacağı belirtildi. Bu nedenle, hüküm fıkrasındaki \"sanığın güttüğü amaç ve saik\" ibaresi çıkartılarak, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün düzeltilerek onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise TCK'nın 89/4, 62, 51, 53/6, 3/1, 61/1 ve 22/4 olarak belirtildi.

12. Ceza Dairesi 2013/18235 E. , 2014/9093 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 51, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet, sürücü belgesinin geri alınması

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın asli kusurlu olduğu somut olayda, taksirin yoğunluğu 2 kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı gözetilerek, alt sınırdan uzaklaşılması gerekirken alt sınırdan ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının birinci parağrafındaki “sanığın güttüğü amaç ve saik “ibaresi çıkartılarak sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.