Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18014 Esas 2020/1830 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18014
Karar No: 2020/1830
Karar Tarihi: 03.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18014 Esas 2020/1830 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilmiş. Yargılamaya, delillere ve mahkemenin takdirine dayanarak sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü onanmış. Ancak, sanık müdafii tarafından yapılan temyizlerden biri Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin \"Adil yargılanma hakkı\" başlıklı 6. maddesine ve Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın \"Hak arama hürriyeti\" başlıklı 36. maddesine muhalefet edildiği ve sanığın savunma hakkının kısıtlandığı yönünde. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümleri iptal etmesi nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiş. Sonuç olarak, mahkumiyet hükmü bozulmuş ve kanun maddeleri açısından 6723 sayılı kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca yeniden değerlendirilmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri açıklandığında, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptali ve 87/1-son maddesi gibi maddelerin uygulanması konusu önem arz etmektedir.

3. Ceza Dairesi 2019/18014 E. , 2020/1830 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mağdur ..."e yönelik kasten yaralama eyleminden kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin yapılan temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında mağdur ..."e yönelik kasten yaralama eyleminden kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin yapılan temyiz incelemesinde;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas ve 2017/247 sayılı Kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
b)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 03.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.