Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7772 Esas 2019/3574 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7772
Karar No: 2019/3574
Karar Tarihi: 21.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7772 Esas 2019/3574 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünü inceledi. Temyiz istemi üzerine, adli para cezasının kesin nitelikte olduğu ve reddedilmesi gerektiği kararlaştırıldı. Ancak, haksız tahrik hükümlerinin tam olarak uygulanmadığına dair bir eksiklik tespit edilerek, karar bozulmadı. Yargılamaya ve incelenen delillere göre, temyiz itirazları reddedilerek hüküm istem gibi onaylandı. Kanun maddeleri olarak ise 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2018/7772 E. , 2019/3574 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanığın temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık hakkında katılan ..."ye karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) oranında haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 21.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.